Jak wpisują się w tę pomoc misje Zgromadzenia Sióstr Urszulanek SJK na Filipinach?
Jesteśmy obecne na Filipinach od dwunastu lat. Od samego początku podjęłyśmy się apostolstwa w więzieniach i zostałyśmy zaproszone do tej pracy przez miejscowego biskupa, a obecnie kardynała L.A. Tagle. Pod naszą stałą opieką są dziś trzy więzienia z ok. 1200 więźniami. Realizujemy program, który związany jest z rokiem liturgicznym: Msze św., katechezy, celebracje Słowa Bożego, sakramenty, procesje, rekreacje, misje medyczne, wsparcie psychologiczne – przy udziale kapłanów, kleryków i różnych grup parafialnych. Duszpasterstwo obejmuje też dzieci więźniów, które bez opieki i środków do życia znalazłyby się na ulicy. Szukamy dla nich schronienia i najczęściej są to domy dziecka. Dzięki pomocy sponsorów z Polski i Włoch możemy prowadzić „adopcje dzieci na odległość”, czyli pomagać rodzinom w kształceniu i dożywianiu dzieci. Pod opieką mamy 30 rodzin, czyli około 145 osób. Wspólnie z nimi przygotowujemy się tutaj do 150. rocznicy urodzin założycielki naszego zgromadzenia, św. Urszuli Ledóchowskiej. Organizujemy na każdym poziomie wiekowym spotkania katechetyczne, będące pomocą rodzinie w formacji chrześcijańskiej i w przygotowaniu do sakramentów. Nasze młode filipińskie siostry aktywnie udzielają się w różnych akcjach organizowanych przez Stowarzyszenie Zgromadzeń Zakonnych w naszym regionie i są animatorkami podczas Dnia Młodych (ok. 2 tys. osób) oraz uczestniczą w Campus Ministry (centra duchowe) w szkołach średnich. Prowadzimy rekolekcje dla różnych grup wiekowych. Wspieramy jak możemy ubogich, którzy codziennie pukają do naszych drzwi.
Wśród 97 mln mieszkańców Filipin aż 76 mln to katolicy; wielu z nich można spotkać w sanktuarium w Łagiewnikach i innych miejscach związanych z kultem Jezusa Miłosiernego w Polsce. Jak wygląda ich codzienna religijność?
Ostatnie dane statystyczne mówią o wzroście liczby mieszkańców. W 2015 r. zanotowano już 101 802 706 osób. Katolicy na Filipinach stanowią najliczniejszą grupę w Azji. Bardzo kochają Matkę Bożą i chętnie modlą się na różańcu, uroczyście czczą Dzieciątko Jezus, zwane Santo Nino, i hucznie obchodzą uroczystości patronów parafii. Dużą cześć oddają wizerunkowi Jezusa Miłosiernego i każda parafia ma taki obraz, jak prawie każda diecezja ma sanktuarium Miłosierdzia Bożego z obrazami św. Faustyny i św. Jana Pawła II. W licznych parafiach świeccy organizują grupy kultu Miłosierdzia Bożego, promując akcje społeczne i modlitewne, jak wspólną koronkę w parafii, w więzieniu oraz u sąsiadów w domu. Telewizja transmituje Koronkę do Miłosierdzia Bożego o godz. 15. Obrazy Jezusa Miłosiernego można zobaczyć w samochodach, środkach transportu miejskiego, na koszulkach wiernych, w sklepach. Na wyspie Mindanao znajduje się główne sanktuarium Miłosierdzia Bożego na Filipinach, z olbrzymią figurą Pana Jezusa Miłosiernego – porównywalną ze Statuą Wolności. Opiekę nad kościołem powierzono polskim księżom marianom. Rzeczywiście, zazwyczaj głównym celem podróży mieszkańców Filipin do Polski jest Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach. W dużej mierze wynika to z ich religijnej potrzeby zaczerpnięcia duchowych sił u źródła szerzenia kultu miłosierdzia Bożego, które jest bardzo bliskie ich sercu.
Czy rzeczywistość częstych kataklizmów nawiedzających Filipiny wpływa na pobożność mieszkańców tego kraju?
Pewnie natężenie kataklizmów mobilizuje wiernych do większej modlitwy i zaufania, jak nas wszystkich. Filipińczycy z natury są narodem pobożnym i pogodnym. Mają wiele zewnętrznych form wyrażających ich zaufanie i wiarę w Boga. Na prawie każdym domu można spotkać wizerunki Serc Matki Bożej i Pana Jezusa, a w środku ołtarzyk ze świętymi figurkami. Samochody transportu publicznego mają namalowane po bokach wizerunki Matki Najświętszej i Pana Jezusa, często można przeczytać zdania „Bóg jest dobry”, „Boże, błogosław” czy „Jezu, ufam Tobie” na samochodzie.
Co jest siłą katolicyzmu na Filipinach?
Największą siłą jest pielęgnowanie tradycji chrześcijańskiej oraz entuzjazm i radość w przeżywaniu wiary. Filipińczycy mają wrodzone talenty muzyczne i każda Msza św. oraz uroczystość jest bogata w radosne śpiewy pobudzające ducha wiary, procesje ulicami miasta pełne są tańca, którym wierni chwalą Boga. Natomiast zagrożeniem jest wiara w zabobony, stosunkowo niewielka liczba katechetów, rozwój licznych sekt, sekularyzacja i wpływy materializmu lansowane przez środki przekazu.
 | rozmawiała Irena Świerdzewska |
Co? Gdzie? Kiedy?
