Mija 20 lat od dnia, kiedy w niedzielę 23 stycznia 2000 r. zwierzchnicy głównych Kościołów chrześcijańskich w Polsce podpisali Deklarację o wzajemnym uznaniu ważności chrztu.
Dokument był owocem kilkudziesięcioletnich wysiłków, spotkań i rozmów prowadzonych przez przedstawicieli Kościoła katolickiego i Kościołów zrzeszonych w Polskiej Radzie Ekumenicznej (PRE). Jego postanowienia głoszą, że chrzest raz udzielony w jednym z Kościołów jest ważny także w innym. Oznacza to, że jeśli chrześcijanin jednego wyznania przechodzi do innego, to nie można go powtórnie chrzcić. Jest to uroczyste i formalne potwierdzenie tradycji Kościoła, że sakrament chrztu przyjmuje się tylko raz, że jest on wspólny wszystkim wyznaniom chrześcijańskim i stanowi ich podstawę.
Uroczystość rozpoczęła się powitaniem ewangelickiego biskupa Mieczysława Cieślara. Zwrócił on uwagę, że podpisanie wspólnej Deklaracji winno przyczynić się do dawania świadectwa przez chrześcijan, którzy pokładają całą ufność i nadzieję w Jezusie.
Kazanie wygłosił kard. Józef Glemp. Zaznaczywszy, że rozdarcie chrześcijaństwa trwa od wieków, więc i „na powrót do jedności trzeba dużo czasu”, przypomniał najważniejsze wydarzenia na drodze dialogu ekumenicznego. – Członkowie Kościołów chrześcijańskich – powiedział – tak samo słyszą wezwanie Chrystusa, aby udzielać chrztu w imię Trójcy Świętej.
Zwierzchnik Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego i prezes PRE bp Jan Szarek mówił, że „podpisanie Deklaracji jest znakiem czasu oraz świadectwem, iż gotowi jesteśmy w imieniu Jezusa Chrystusa dążyć konsekwentnie i skutecznie do jedności Kościoła”. – Możemy żyć obok siebie w jedności w Chrystusie i pojednanej różnorodności – wyjaśnił. I podziękował tym, którzy przyczynili się do powstania Deklaracji, zwłaszcza bp. Władysławowi Miziołkowi i o. Celestynowi Napiórkowskiemu OFMConv.
Dokument podpisali w tym dniu prawie wszyscy zwierzchnicy Kościołów należących do PRE i Kościoła katolickiego. Zabrakło wśród nich jedynie przedstawiciela Kościoła Chrześcijan Baptystów, a prawosławny metropolita warszawski i całej Polski Sawa uczynił to dzień wcześniej, w obecności patriarchy Konstantynopola, na spotkaniu z Polską Radą Ekumeniczną.
Doniosłość chwili podkreślała obecność m.in. ówczesnego premiera Jerzego Buzka (luteranina) z małżonką, nuncjusza apostolskiego w Polsce abp. Józefa Kowalczyka (dziś prymasa seniora) i abp. Alfonsa Nossola (ówczesnego przewodniczącego Rady Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu).
SAKRAMENT CHRZTU ZNAKIEM JEDNOŚCI
Deklaracja Kościołów w Polsce na progu trzeciego tysiąclecia
Dziękując Trójjedynemu Bogu, Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, za dwa tysiące lat Nowego Przymierza i za ponad tysiąc lat chrześcijaństwa na ziemiach polskich, podpisane niżej Kościoły, w nawiązaniu do wieloletnich prac teologiczno-ekumenicznych w świecie i w Polsce oraz przyjętych wspólnie dokumentów (zwłaszcza Dokumentu z Limy, 1982), z radością uznają i potwierdzają swoją posługę poprzez chrzest, i oświadczają:
1. Jezus Chrystus, nasz Zbawiciel, sam ustanowił sakrament chrztu i polecił go udzielać (Mt 28,19; Mk 16,16). Chrzest jest wyjściem z niewoli (1Kor 10,1-2), wciela w Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, wprowadza w Nowe Przymierze, jest znakiem nowego życia w Chrystusie, obmyciem z grzechu (1Kor 6,11), oświeceniem przez Chrystusa (Ef 5,14), nowymi narodzinami (J 3,5), przyobleczeniem się w Chrystusa (Ga 3,21), odnowieniem przez Ducha (Tt 3,5), zwróconą do Boga prośbą o dobre sumienie (1P 3,21) i wyzwoleniem, które prowadzi do jedności w Jezusie Chrystusie, gdzie zostają przezwyciężone podziały ze względu na stan społeczny, rasę czy płeć (Ga 3,27-28; 1Kor 12,13).
2. Chrzest jest z wody i Ducha Świętego; udziela się go w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Chrzest jednoczy ochrzczonego z Chrystusem, chrześcijan między sobą. Wprowadza do Kościoła i stanowi początek życia w Chrystusie, którego celem jest „uwielbienie chwały” Bożej (Ef 1,14).
3. Ochrzczeni, żyjący w jednym miejscu i czasie, wspólnie ponoszą odpowiedzialność za świadectwo składane Chrystusowi i Ewangelii: „Ochrzczeni żyją dla Chrystusa, dla Jego Kościoła i dla świata, który On miłuje, oczekując w nadziei na objawienie się nowego stworzenia Bożego oraz na czas, gdy Bóg będzie wszystkim we wszystkich (Rz 8,18-24; 1Kor 15,22-28.49-57) (Dokument z Limy, nr 9). Chrzest w Chrystusie jest wezwaniem dla Kościołów, aby przezwyciężyły swoje podziały i w widzialny sposób zamanifestowały swoją wspólnotę.
Niżej podpisane Kościoły uroczyście uznają ważność chrztu świętego udzielonego przez duchownego tych Kościołów:
Kościół Ewangelicko-Augsburski, Kościół Ewangelicko-Metodystyczny, Kościół Ewangelicko-Reformowany, Kościół Katolicki, Kościół Polskokatolicki, Kościół Starokatolicki Mariawitów, Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny.
Co? Gdzie? Kiedy?
