Filipiny: dialog luterańsko-zielonoświątkowy

O pierwszym spotkaniu międzynarodowej komisji ds. dialogu, które odbyło się w dniach 15-20 września w Baguio na Filipinach, poinformowała 6 października na swej stronie internetowej Światowa Federacja Luterańska (ŚFL).

Dialogowi z udziałem przedstawicieli różnych klasycznych nurtów zielonoświątkowych i Kościołów członkowskich ŚFL, towarzyszyć będzie temat tożsamości chrześcijańskiej, nawiązujący do fragmentu Ewangelii Łukaszowej o Duchu Świętym, „spoczywającym na mnie” i o „obwoływaniu roku łaski od Pana” (Łk 4, 18-19).

Pierwsza sesja przebiegała pod hasłem „Posłani przez Ducha – tożsamość w Chrystusie”, a referaty wprowadzające wygłosili dr William J. Samuel z Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego Malezji i dr Jean-Daniel Plüss ze Szwajcarskiej Misji Zielonoświątkowej – współprzewodniczący komisji ds. dialogu ze strony tego odłamu chrześcijaństwa. Jego odpowiednikiem luterańskim jest dr Walter Altman z Kościoła Ewangelickiego Wyznania Luterańskiego Brazylii.

Komunikat ŚFL stwierdza, że uczestnicy spotkania na Filipinach obradowali na sesjach plenarnych i w małych grupach, starając się jak najlepiej zrozumieć i poznać zarówno to, co łączy, jak i dzieli oba wyznania. Wzięli też udział we wspólnych nabożeństwach i modlitwach w miejscowych kościołach: Zgromadzeń Boga i św. Szczepana (luterańskim). Odwiedzili ponadto Luterańskie Seminarium Teologiczne w Baguio oraz spotkali się z miejscowymi zwierzchnikami obu wyznań.

Jedna z uczestniczek rozmów – dr Cheryl Peterson z Ewangelicko-Luterańskiego Kościoła Ameryki, będąca także członkinią komisji ds. dialogu z Kościoł,em katolickim, powiedziała, że obie strony mają stereotypy o sobie nawzajem, toteż istnieje potrzeba rozpoczęcia takich rozmów. Dodała, że skupienie uwagi na Chrystusie stanowi mocną podstawę dla dalszych dyskusji. – Nie tylko omawialiśmy różnice teologiczne między nami, ale także wspólnie się modliliśmy, prosząc Boga, aby pomógł nam wzrastać bliżej siebie we wspólnym świadectwie o Chrystusie i w służeniu światu – dodała wykładowczyni teologii systematycznej na Luterańskim Uniwersytecie Świętej Trójcy w Columbus (stan Ohio).

Zwróciła ponadto uwagę, że ruch zielonoświątkowy, mimo młodego wieku – istnieje około stu lat – jest najszybciej rozwijającym się nurtem chrześcijaństwa, zwłaszcza na półkuli południowej. – Dialog może nam pomóc lepiej zrozumieć ten gwałtownie rosnący przejaw chrześcijaństwa, szczególnie ważny w świetle naszych dawnych uprzedzeń i podejrzliwości historycznych dotyczących chrześcijan charyzmatycznych lub zielonoświątkowców – stwierdziła dr Peterson.

Również pastor Tham Wan Yee ze Zgromadzeń Boga w Malezji określił odbyte posiedzenie jako „serdeczne”, dodając, że mimo różnic istniejących między obu tradycjami, ich wyznawcy nigdy nie chcieli niszczyć jedności Kościoła. „Wyzwaniem jest to, że znajdujemy się na różnych etapach rozwoju historycznego naszych ruchów” – dodał. Duchowny, kierujący Seminarium Teologicznym Azji i Pacyfiku, w którym toczyły się rozmowy, zaznaczył, że „ta pierwsza runda rozmów pomogła nam zbliżyć się do siebie jako przyjaciele i stworzyć wśród nas klimat zaufania”.

– W zglobalizowanym świecie przejawy jedności w Ciele Chrystusa stają się coraz bardziej żywotne dla świadectwa chrześcijańskiego w świecie. A my mamy w swoich tradycjach wiele rzeczy, którymi możemy się nawzajem obdarzyć i ubogacić – stwierdził pastor Yee.

Postanowiono, że następne spotkanie w ramach rozpoczętego dialogu odbędzie się we wrześniu 2017 w Wittenberdze (Niemcy) pod hasłem „...posłał mnie, abym niósł...” (Łk 4, 18). W 2018 komisja zbierze się w Ameryce Łacińskiej, aby rozważać temat „...dobrą nowinę ubogim...”, a w rok później uczestników dialogu podejmie Afryka z tematem „...wolność, przejrzenie i swobodę...”. Na rok 2020 przewidziano ogłoszenie wspólnego dokumentu nt. tożsamości chrześcijańskiej.

Rozpoczęty obecnie dialog luterańsko-zielonoświątkowy jest jednym z aspektów misji ŚFL, jaką jest dawanie świadectwa wiary wraz z innymi chrześcijanami. Obecnie światowa wspólnota luterańska prowadzi jeden dialog trójstronny – z mennonitami i katolikami oraz trzy dwustronne – z anglikanami, prawosławnymi i katolikami.