Był to pierwszy rocznik kapłanów wyświęconych w nowo powołanej do istnienia diecezji warszawsko-praskiej.
Dziękując w czasie liturgii za dar powołania, bp Solarczyk zwrócił uwagę, że w każde Boże zaproszenie wpisane jest błogosławieństwo. – Podobnie jak w przypadku apostołów, Jezus nieustannie zaprasza nas, byśmy pozostawiali za sobą to, co minęło, by z nową odwagą i nadzieją wraz z Nim podążać drogą swojego posłannictwa. Zobaczmy, jak wiele jest na niej takich momentów, które rozpoznajemy jako dar zwycięstwa Bożej Mocy w naszym życiu, za które warto dziękować – zachęcał do refleksji duchowny.
Podkreślił, że Bóg nieustannie posyła człowiekowi swoich świadków wiary, miłości, nadziei czy wytrwałości w cierpieniu. Jako przykład osoby która odegrała szczególną rolę na drodze jego kapłańskiego powołania wskazał postać św. Jana Pawła II, któremu służył jeszcze jako diakon podczas uroczystości na warszawskiej Agrykoli.
– Przejmującym i do dziś inspirującym doświadczeniem było dla mnie zobaczyć i doświadczyć, w jaki sposób papież sprawował Najświętszą Ofiarę, w jaki sposób on do niej podszedł, jak szanował ołtarz, jak wszedł w głąb tajemnicy – wyrażanej poprzez znane wszystkim gesty, słowa czy wezwania – wspomniał bp Solarczyk.
Podkreślając wartość wspólnoty, podziękował na zakończenie poszczególnym środowiskom i osobom za wszelkie dary, które przez ostatnie dwadzieścia pięć lat wnieśli w jego życie. Poprosił jednocześnie o modlitwę w intencji kapłanów, zwłaszcza tych, którzy przeżywają trudności na drodze swojego powołania. Zachęcił również do nieustannej modlitwy za młodzież, by umiała odczytać swoją drogę życia.
Z grona piętnastu wyświęconych w 1992 roku kapłanów jeden, ks. Sławomir Wielgolewski, odszedł już z tego świata.
Co? Gdzie? Kiedy?
