"Razem możemy otworzyć drogi nadziei"

Prawosławny patriarcha Konstantynopola Bartłomiej zwrócił uwagę, iż jego uczestnicy gromadzą się na przełomie roku, by „przypomnieć Europie, że w młodych chrześcijanach tego kontynentu jest energia i że nie zamierzają oni się poddawać pokusie izolacjonizmu i nacjonalizmu, pobudzanym przez strach przed terroryzmem i szerzej – przez strach przed innymi”.

Wyraził przekonanie, że „proces ekumenicznego, politycznego i społecznego pojednania opiera się na zdolności krajów, narodów i poszczególnych osób do prowadzenia dialogu”. Jest on nie tylko dyskusją czy negocjacjami, lecz także nawiązywaniem relacji, odkrywaniem drugiego, przekraczaniem uprzedzeń. Dialag znajduje się w centrum życia chrześcijańskiego. Jest też najbardziej użytecznym narzędziem, jakim dysponuje nasza cywilizacja, by zainspirować przyszłość Europy, wskazał patriarcha Bartłomiej.

Z kolei prawosławny patriarcha moskiewski i Całej Rusi Cyryl zauważył, że dzisiejszy świat staje przed bezprecedensowymi wyzwaniami na płaszczyźnie politycznej, gospodarczej i społecznej. Miliony ludzi musiały opuścić swe kraje, uciekając przed zagrożeniem ze strony terroryzmu. Brak stabilności politycznej w społeczeństwach dzieli ludzi na wrogie obozy.

– A jednak pamiętajmy to, co powiedział Pan Jezus Chrystus: „Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat”. Oczekuje On od nas, że radykalnie zmienimy swoje życie, aby udało nam się zwyciężyć siły zła w świecie, który nas otacza – napisał w imieniu zwierzchnika Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego metropolita Hilarion, przewodniczący Wydziału Zewnętrznych Kontaktów Kościelnych Patriarchatu Moskiewskiego.

Anglikański arcybiskup Canterbury, Justin Welby życzy uczestnikom 39. Europejskiego Spotkania Młodych, by idee i energie, których zaczerpną w Rydze stały się źródłem odnowy Kościołów w Europie. Zwrócił uwagę, że tylu ludzi żyje dziś w ubóstwie i lęku, i że wszyscy potrzebujemy odnowienia naszej nadziei. Aby „dzielić się dobrą nowiną o nadziei”, Bóg dał nam Kościół, w którym „niesiemy siebie nawzajem”. – Razem w Chrystusie możemy otworzyć drogi nadziei nawet tam, gdzie ludzie wpadli w zaułki cynizmu i rozpaczy – przekonuje prymas Kościoła Anglii.

Sekretarz generalny Światowej Rady Kościołów, ks. Olav Fykse-Tveit zaznaczył, że „nadzieja jest przejawem wiary” i wyraża się w miłości do bliźnich, kimkolwiek by byli i gdziekolwiek by się znajdowali. Prawdziwa nadzieja, oparta na sercu wiary chrześcijańskiej – tradycji apostolskiej o krzyżu i zmartwychwstaniu Chrystusa – „nigdy nie jest tylko dla mnie, mojej grupy i moich interesów”. Jeśli „nie jest nadzieją dla wszystkich, to nie jest prawdziwą nadzieją i nie jest nadzieją chrześcijańską”.

Luterański duchowny zaznaczył, że z punktu widzenia wiary celowe byłoby mówić w ramach praw człowieka o „prawie do nadziei”. Tym bardziej, że konwencje praw człowieka zostały ustanowione właśnie po to, by „dać ludziom nadzieję w czasach kryzysów”.

Sekretarz generalny Światowej Federacji Luterańskiej, ks. Martin Junge napisał, że te doroczne zgromadzenia młodzieży „podkreślają fundamentalny wymiar wiary chrześcijańskiej”, która jest najbardziej żywa wtedy, kiedy wierzący spotykają się, aby się modlić, śpiewać i zrozumieć słowo Boże, przynosi bowiem wówczas „ciepło ognia nadziei, miłości i współczucia”.

Zauważył, że w dzisiejszych czasach doszło do erozji zaufania między ludźmi, którzy „starają się chronić poprzez odgrodzenie się od innych, zamiast się do siebie zbliżać”. – Tymczasem przeszłość pokazuje, że nie ma takiego muru, który by przetrwał i spełnił tę fałszywą obietnicę ochrony. Tylko opierając się na sobie nawzajem będziemy mogli współżyć w pokoju – wskazał ks. Junge.

Dyrektorka wykonawcza komisji teologicznej Światowego Aliansu Ewangelicznego Rosalee Velloso Ewell stwierdziła, że „z wielu punktów widzenia świat jest dzisiaj miejscem przerażającym”. A jednak chrześcijanie głoszą nadzieję, która staje się bardziej realna i konkretna, gdy jest przeżywana wspólnie. Stoi przed nami wyzwanie, by patrzeć „oczami Ducha”, ponad różnicami i przyjąć innego „w imię Ewangelii”. Velloso Ewell zapewniła o swej modlitwie o to, by spotkanie Taizé w Rydze „rozbłysło nadzieją Ewangelii i by światło Ducha Bożego i miłość Jezusa przemieniły w przyjaciół tych, którzy niegdyś byli obcy, przyniosły sprawiedliwość i miłosierdzie tam, gdzie kiedyś były przemoc i ucisk”.