Polska może poszczycić się wyjątkową liczbą rodzimych świętych, zwłaszcza tych z ostatnich dziesięcioleci, którzy odegrali niezwykłą rolę w historii Kościoła w naszej ojczyźnie, ale również dali impuls innym narodom. Można powiedzieć, że są to nasi święci eksportowi – każda wzmianka o nich cieszy się ogromną popularnością w mediach zagranicznych. Nie mówiąc o wiernych z najdalszych zakątków świata, którzy ich znają, potrafią nawet wymówić ich polskie nazwiska i przybywają coraz liczniej do miejsc z nimi związanych. O kogo chodzi?
O św. Jana Pawła II, św. Maksymiliana Marię Kolbego, św. Faustynę Kowalską, bł. Jerzego Popiełuszkę, sługę Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego – już wkrótce błogosławionego. Miejsca związane z ich życiem i śmiercią przyciągają rzesze pielgrzymów z całego świata. Kraków-Łagiewniki stał się światowym centrum Miłosierdzia Bożego za sprawą św. Faustyny – i św. Jana Pawła II. W bunkrze głodowym w b. niemieckim obozie KL Auschwitz, w którym poniósł śmierć św. Maksymilian, modliło się już trzech papieży oraz niezliczeni hierarchowie kościelni i pielgrzymi, nierzadko także wyznawcy innych religii.
Grób bł. Jerzego Popiełuszki na warszawskim Żoliborzu od chwili jego męczeńskiej śmierci przed 35 laty odwiedziły 23 mln pielgrzymów. Byli wśród nich prezydenci i premierzy państw, hierarchowie kościelni, dwaj papieże. Pracownicy Muzeum bł. Jerzego Popiełuszki mówią o stale rosnącej liczbie odwiedzających z Niemiec. O nieustającej obecności kapelana „Solidarności” pośród nas świadczą stosy palących się u jego grobu zniczy i mnóstwo świeżych kwiatów. Ludzie o nim pamiętają, ale też i doświadczają za jego przyczyną duchowych i fizycznych łask.
Aby ocalić od zapomnienia również tych kapłanów, którzy jeszcze nie są wyniesieni na ołtarze, a którzy zapisali się w pamięci wiernych i w dziejach naszej ojczyzny, sejm przyjął ustawę o Narodowym Dniu Pamięci Duchownych Niezłomnych. Przypada on 19 października, w rocznicę porwania i zamordowania ks. Popiełuszki, a obchodziliśmy ten dzień w tym roku po raz pierwszy. Jest on „wyrazem hołdu” dla duchownych, którzy swoim życiem „dawali wyraz wierze w Jezusa Chrystusa, ale też męstwu i niezłomnej postawie patriotycznej”, jak głosi ustawa. To niezwykle ważny dzień, który – miejmy nadzieję – stanie się tak popularny jak Dzień Żołnierzy Wyklętych. Stanowi bowiem niejako przeciwwagę dla mainstreamowych mediów, które o kapłanach mówią już tylko źle, albo jeszcze gorzej.
Ale oczywiście święci są także pośród osób świeckich, o czym przypomniało nam niedawne nihil obstat Episkopatu Polski dla wszczęcia przez archidiecezję krakowską procesu beatyfikacyjnego rodziców św. Jana Pawła II – Karola Wojtyły seniora i Emilii z Kaczorowskich. Jest to kolejne małżeństwo, chociażby po rodzicach św. Teresy z Lisieux, które ma pokazać, że drogi do świętości są różne i nie tyle sama droga decyduje o osiągnięciu cnót w stopniu heroicznym, co wierność tej wybranej drodze. Dzięki tym znanym świętym i tym anonimowym, którzy żyją cicho pośród nas, świat nadal trwa, bo oni wstawiają się za nim do Boga. „Kościół nie potrzebuje reformatorów, ale świętych” – napisał Georges Bernanos. Zaczynając od osobistego nawrócenia, można zmieniać otaczającą nas rzeczywistość najbardziej poprzez świadectwo własnego życia. Wiedzieli o tym nasi „eksportowi” święci i dlatego po śmierci, bardziej jeszcze niż za życia, pociągają za sobą rzesze.
Co? Gdzie? Kiedy?
