Temat feminizmu dominuje we współczesnej beletrystyce, reportażu, publikacjach historycznych, biografiach. Wszyscy kłaniają się kobietom. Nie wiem tylko, czy dlatego, że naprawdę dostrzegają w nich „geniusz kobiecy”, o którym pisał św. Jan Paweł II, czy po prostu boją się zostać nazwani „męskimi szowinistami”. Tak czy owak, ta afirmacja kobiet we wszystkich dziedzinach życia trochę mnie niepokoi, bo zrównana we wszystkim z mężczyzną albo postawiona ponad nim – co obecnie jest nawet częstsze – traci ona swoje wyjątkowe cechy i posłannictwo. Rośnie za to jej ego, pycha, arogancja. Z wieloma kobietami nie da się po prostu ani rozmawiać, ani pracować, bo wydaje im się, że są paniami świata i mogą traktować każdego z góry, zwłaszcza inne kobiety. Oto do czego doprowadził feminizm w wydaniu gender.
Jeden z magazynów kobiecych zorganizował plebiscyt na Polkę Stulecia – z okazji stulecia odzyskania niepodległości i stulecia prawa wyborczego dla kobiet. Poproszono o zgłaszanie kandydatur kobiet, które „tworzyły wizje nowego, lepszego, bardziej równego społeczeństwa”. Przy wyborze kandydatek redakcja kieruje się trzema punktami: po pierwsze, aby dana kobieta pojawiała się tam, gdzie do tej pory byli tylko mężczyźni i przełamywała tabu; po drugie, aby rezultaty jej pracy i zaangażowania były ważne dla innych kobiet; po trzecie, aby dana kobieta działała na rzecz kobiet.
Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu papierowym
Idziemy nr 40 (678), 7 października 2018 r.
Artykuł w całości ukaże się na stronie po 25 października 2018 r.
Co? Gdzie? Kiedy?
