Maj i czerwiec to nie tylko miesiące wiosenne, ale można powiedzieć, że to czas eucharystyczny. Wypada w nich bowiem uroczystość Bożego Ciała, odbywają się Pierwsze Komunie Święte dzieci oraz święcenia kapłańskie. Wszystko sprzyja więc refleksji nad tą największą tajemnicą i jednocześnie największym darem, jakim jest w Kościele katolickim Eucharystia.
Odkąd zniesione zostały ograniczenia uczestnictwa w nabożeństwach spowodowane pandemią, wierni nie mają już przeszkód – ani wymówek – by uczestniczyć i zanurzać się w tym źródle życia chrześcijańskiego. W polskich diecezjach dyspensy od uczestnictwa we Mszy świętej z powodu pandemii zostały zniesione już w zeszłym roku, ale w niektórych krajach nastąpiło to znacznie później. I wciąż biskupi w różnych krajach przypominają, że oglądanie transmisji Mszy świętej nie spełnia niedzielnego obowiązku uczestnictwa w Eucharystii. Ostatnio przypomnieli o tym katoliccy biskupi Anglii i Walii, którzy napisali, że „piękną cechą wiary katolickiej jest głębokie pragnienie uczestniczenia we Mszy świętej i udziału w Eucharystii. Robimy to z głęboką wdzięcznością i radością”.
Zwróćmy uwagę: biskupi piszą o „pragnieniu uczestniczenia” oraz o „głębokiej radości”, a nie o obowiązku uczestniczenia, które to sformułowanie – choć prawdziwe – kojarzy się niestety z czymś wymuszonym, od czego się ucieka. I w tym tkwi problem: dopóki nie rozmiłujemy się w Eucharystii i nie będziemy jej traktować jako spotkania z naszym Panem i Bogiem, dopóty będzie ona dla nas niemiłą pańszczyzną. „Z pokorą chlubimy się tym, że jesteśmy ludem eucharystycznym, dla którego uczestnictwo we Mszy świętej jest niezbędne”, podkreślili biskupi Anglii i Walii. I dodali: „Z niecierpliwością czekamy na nadchodzące święto Pięćdziesiątnicy, teraz zapraszamy wszystkich katolików, którzy jeszcze tego nie zrobili, aby wrócili na Mszę świętą osobiście”.
To piękne wyrażenie „lud eucharystyczny” najlepiej określa istotę bycia chrześcijaninem. Czy w ten sposób przedstawia się tę prawdę dzieciom przygotowującym się do Pierwszej Komunii Świętej? A należałoby przypominać ją również ich rodzicom. Ksiądz proboszcz z jednej parafii w archidiecezji warszawskiej stwierdził, że wraz z grupą dzieci pierwszokomunijnych liczącą ponad sto osób przystąpiła do Komunii tylko jedna trzecia ich rodziców. To bardzo smutne, że podczas tak doniosłej uroczystości tak wielu dorosłych nie przystąpiło do stołu Pańskiego.
Okazuje się, że czasem to dzieci są ewangelizatorami swoich rodziców i krewnych. Bratanica mojego znajomego, która w tym roku przystąpiła do Pierwszej Komunii Świętej, po uroczystości nie chciała rozpakować prezentów, tylko odłożyła je na bok, a na pytanie babci, czy nie jest ciekawa, co dostała, odpowiedziała: „Dzisiaj najważniejszy jest Pan Jezus”. Dziewięcioletnia misjonarka swojej rodziny. A jeżeli w rodzinach nie będzie czci dla Eucharystii, to nie będzie też nowych jej szafarzy.
Liczba powołań do kapłaństwa maleje z każdym rokiem, a duszpasterze od powołań zgodnie twierdzą, że to w rodzinie rozwijają się powołania do służby Bożej. Z danych zebranych w styczniu br. przez Krajową Radę Duszpasterstwa Powołań wynika, że we wszystkich seminariach duchownych, diecezjalnych i zakonnych, do kapłaństwa przygotowuje się 2177 kleryków. Jeszcze w 2012 r. do seminariów diecezjalnych i zakonnych zgłosiło się 828 kandydatów. W 2020 r. formację rozpoczęło już tylko 441 kandydatów do kapłaństwa, a w 2021 r. – 356. To duży problem, bo przy sprawowaniu Eucharystii świeccy kapłanów nie zastąpią.
A wszystko bierze się z tego, że wierni zapomnieli, iż są ludem eucharystycznym. I że źródłem i szczytem życia Kościoła i każdego katolika jest Eucharystia. Nigdy za dużo przypominania tej prawdy.
Co? Gdzie? Kiedy?
