Są takie utwory, do których się nie tańczy. Ten cytat z filmu „Popiół i diament” idealnie pasuje do całego zamieszania z Elżbietą Podleśną i jej pseudotworczością. Obrońców pani Podleśna znalazła wielu, także – a może przede wszystkim – w kręgach uważających się za elity. Smutne, ale i znaczące. W kontekście zaś zbliżających się podwójnych wyborów – kluczowe. Tylko że dziś zarówno jej sprawka, jak i obraźliwe dla ludzi Kościoła słowa Leszka Jażdzewskiego odeszły na plan dalszy. Przykryła je reakcja po głośnym filmie Tomasza i Marka Sekielskich. Film mocny, dla wielu nawet zbyt mocny, ale ważny. Przy tym pewnie potrzebny – świadczy o tym choćby odejście jednego z antybohaterów ze stanu kapłaństwa. I bardzo dobrze, bo wcześniejsze reakcje – o czym już i tu nieraz pisałem – często nie były adekwatne.
Ale problem, jaki się przy okazji rysuje, jest inny. To walka z obozem władzy poprzez walkę z Kościołem i religią jako taką. Jeśli ktoś miał wątpliwości, to mógł się ich pozbyć w miniony weekend. Oto pojawiły się – nieprzypadkowo – propozycje powołania sejmowej komisji śledczej, bo „czas na realne sprawy. Bez tego problem będzie ropiał” – pisze jeden z byłych ministrów PO. Inny zainteresował się nagle… preferencjami seksualnymi Jarosława Kaczyńskiego. Bo lider PiS podczas konwencji regionalnej w Bydgoszczy podkreślił znaczenie dla Polski normalnej rodziny, którą tworzą kobieta i mężczyzna jako małżeństwo. Inny dawny minister apeluje o komisję badającą przypadki ukrywania pedofilów i o państwowe zajęcie kościelnych archiwów w tym celu. I to jest waga wyborów jesienią!
A zatem co dalej – warto spytać? Może pręgierze, obozy wychowawcze, a na końcu więzienia? Wtedy kościoły zamienimy na muzea czy knajpy, dyskoteki albo składy budowlane, jak to już radzieccy towarzysze kiedyś zrobili. Ci, których dziś oburza problem pedofilii w Kościele, milczeli, gdy dotyczył on osób z show biznesu. Pociski antyklerykalne podano, a podglebie i tak istniało od dawna.
Jażdżewski dał paliwo, Podleśna rozbujała emocje, a film odkrył intencje niektórych polityków. Politykę buduje się w znacznej mierze nie na nudnych programach, tylko na wciągających emocjach. Wczoraj byliśmy świadkami próby wepchnięcia Kościoła do polityki i wrzucenia wiernych w objęcia znienawidzonych przez opozycyjny elektorat przedstawicieli władzy. A dziś mamy jawną próbę totalnego zmarginalizowania Kościoła i oderwania od niego jak największej grupy elektoratu. Szczególnie ludzi młodych, dla których kościoły są coraz częściej tylko zabytkami. Co będzie jutro? Kampania wyborcza dla niektórych to walka na śmierć i życie; wielu nie zawaha się wrzucić do ognia zarówno świętości, jak i fundamentu polskości czy odpiłowanej gałęzi, na której sami siedzieli. Czy o tym nie wiedzą?
Kościół musi robić wszystko, by samemu się nie osłabić. A najlepiej oczyścić z ludzi i spraw, które nigdy nie powinny były się zdarzyć.
Co? Gdzie? Kiedy?
