Według tych zachowanych źródeł, Joachim wywodził się z rodu Dawida i pokolenia Judy. Był mężem pochodzącej z Betlejem Anny. Byli już w podeszłym wieku i wciąż nie mieli upragnionego potomstwa. Jednak Joachim zdecydował udać się na pustynię, gdzie przez 40 dni pościł i prosił Boga, aby dał mu potomka. Po tym czasie zjawił przed nim anioł i zwiastował, że Anna da mu dziecko, które będzie wielką radością dla świata. Po narodzeniu córki nadano jej imię Maryja. Kiedy Maryja miała trzy lata – zgodnie z ówczesnym zwyczajem – oddano Ją do świątyni, gdzie wychowywała się ze swoimi rówieśnicami, modliła się, uczyła śpiewu i zapoznawała ze świętymi księgami. Była jeszcze dzieckiem, gdy Joachim i Anna odeszli do Pana.
Wspomnienie rodziców Najświętszej Maryi Panny obchodzono od V wieku w Kościele na Wschodzie. Na Zachodzie ich kult istniał najpierw w Neapolu (X w.), choć już wcześniej, bo już w 701 r. we Floriac k. Rouen powstał pierwszy klasztor dedykowany św. Annie. Papież Juliusz II w roku 1522 rozszerzył kult Joachima i Anny na cały Kościół, wyznaczając ich święto na 20 marca. I choć Paweł V już 46 lat później zniósł go, opierając się na tym, że o rodzicach Maryi nic pewnego nie wiemy, to papież Grzegorz XIII przywrócił ich wspomnienie. Datę 26 lipca potwierdził kalendarz liturgiczny Pawła VI.
Relikwie rodziców Maryi zaginęły, choć jeszcze w XII w. pokazywano pielgrzymom ich grób przy sadzawce Betsaida.
W Polsce kult św. Anny jest żywy, a ku jej czci wystawiono około 250 kościołów. Od XIV w. kult św. Joachima szerzyli franciszkanie i karmelici, a kazania ku jego czci głosił m.in. patron Warszawy bł. Władysław z Gielniowa. Główne sanktuarium św. Anny w naszym kraju to Góra Św. Anny na Opolszczyźnie. Tu papież Benedykt XV pozwolił w 1910 r. na koronację jej figury. Św. Anna jest patronką diecezji opolskiej.
 |
Wojciech Świątkiewicz |
Co? Gdzie? Kiedy?
