Bóg obchodzi się z nami jak z dziećmi

Czasami, przez doświadczenie grzechu, dar bojaźni Bożej mylony jest ze strachem przed Bożą sprawiedliwością, który tworzy sztuczną barierę między Bogiem a nami, przeszkadzającą widzieć Boga tym, kim On sam chce być postrzegany. Bóg pragnie być dla nas Ojcem, i tak właśnie każe nam nazywać siebie w modlitwie, której nauczył Jezus Chrystus. Prawda przekazana w Liście do Hebrajczyków: „Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi” (Hbr 12,7), tłumaczy i pokazuje istotę tej ojcowskiej relacji Boga wobec wszystkich ludzi.

W relacji Boga do nas, co prawda, zauważa się pewną surowość, ale przez nią wyraża się prawdziwa miłość bezgranicznie kochającego Ojca, zatroskanego o przyszłość i los dzieci. Dobry ojciec tak wychowuje dzieci, aby dojrzały i napełniły się mądrością, którą mogą zaczerpnąć z jego ojcowskiego doświadczenia. List do Hebrajczyków podpowiada, że Bóg rzeczywiście odnosi się do nas w ten sposób, traktując nas jak dzieci i stawiając wymagania, przez które mamy się ćwiczyć i dojrzewać do królowania razem z Nim, w Jego królestwie.

Miłość Boga nie jest ograniczona do grona wybranych. Proroctwo Izajasza objawia gotowość Boga na przyjęcie każdego swego dziecka w Jego domu: „z wszelkich narodów przyprowadzą jako dar dla Pana wszystkich waszych braci” (Iz 66,20), „z nich także wezmę sobie niektórych jako kapłanów i lewitów” (Iz 66,21). Każdy ma prawo poczuć się jak dziecko Boże, ponieważ dla Boga nie ma różnicy między ludźmi i każdy nosi tę godność, by być Jego dzieckiem. Psalm 117 niesie wyraźne zapewnienie o gotowości Boga w dotrzymywaniu wszelkich Jego obietnic, bo „wierność Pana trwa na wieki” (Ps 117,2).

Wymagająca miłość Boga Stwórcy nie zniewala w żaden sposób stworzenia. Każdy osobiście buduje swoją relację z Bogiem, odpowiadając na Jego dar. W wolności danej od Boga człowiek może jednak odrzucić Bożą miłość i łaskę. Bóg, szanując tę wolność, dopuszcza, aby człowiek żył po swojemu, a nawet żył tak, jakby Boga nie było. Jednak w przypowieści z Ewangelii znajdujemy przestrogę Pana Jezusa, że zbliża się czas, gdy Bóg zakończy etap surowego, ale pełnego miłości wychowania swoich dzieci, rozstrzygając w sprawiedliwości: „odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości” (Łk 13,27).