O surogacji stało się ostatnio głośno za przyczyną ukraińskiej klinki, która opublikowała w internecie film pokazujący kołyski 46 dzieci, które nie zostały odebrane przez zamawiających je klientów, z powodu wywołanego pandemią zamknięcia granic. Przy tej okazji uaktywniły się środowiska homoseksualne prowadząc w mediach wielu krajów, w tym we Włoszech, akcję oswajania z tym procederem i promowania go, jako gestu altruizmu.
W tym celu nawet w Chinach nagłaśniano wypowiedzi gejowskich par, jak pisano, „dyskryminowanych, ponieważ nie są w stanie samodzielnie począć dziecka”. Receptą na to ma być właśnie surogacja, która w tym kraju nakręca coraz bardziej dochodowy biznes. Matkami zastępczyni są przeważnie ubogie kobiety z Tajlandii, które rodzą zamówione dzieci w Chinach, ponieważ są tam lepsze warunki sanitarne. Takie działania promuje Ke Qianting, jeden z czołowych chińskich ideologów gender, głosząc znane już z walki o aborcję hasła, aby „nikt nie wykorzystywał kobiet, bo mają one prawo do swego ciała”.
O tym, jak powoli normalizuje się „macice do wynajęcia” także w europejskim prawodawstwie świadczy historia z Wielkiej Brytanii. Para mężczyzn, Ross i Chris Mullerowie, „będzie miała dziecko” dzięki surogacji, która w całości zostanie sfinansowana przez narodowy fundusz zdrowia. Prywatnie taka praktyka kosztuje minimum 45 tys. funtów.
Promowane jako tzw. macierzyństwo zastępcze - „macica do wynajęcia”, to umowa, na podstawie której kobieta zobowiązuje się za pieniądze zajść w ciążę w drodze zapłodnienia pozaustrojowego, urodzić dziecko i przekazać je zleceniodawcom, którymi z reguły są niepłodne pary. W większości państw europejskich surogacja jest całkowicie nielegalna m.in. w Polsce, Austrii, Bułgarii, Chorwacji, Niemczech, Norwegii czy Hiszpanii.
Pary z problemem niepłodności, jak również coraz powszechniej gejowskie i lesbijskie, wyjeżdżają zatem do państw, w których jest ona dopuszczalna, jak np. Rosja, czy Ukraina, po to, aby wynająć tam surogatkę, która urodzi dla nich dziecko. W państwach tych można zapłacić kobiecie za poczęcie, urodzenie i oddanie dziecka oraz uzyskać akt urodzenia ze zleceniodawcami jako rodzicami. Surogatka, która dziecko urodziła, nie jest więc tam uznawana za matkę, jeśli zrzeknie się swoich praw na rzecz drugiej strony umowy surogacyjnej. Europejską stolicą tego procederu jest Ukraina. Macica, którą można wynająć kosztuje tam średnio trzy razy mniej niż np. w Stanach Zjednoczonych, a odbiorca ma gwarancję, że „towar będzie biały”.
Czytaj także: Pandemia odsłoniła skalę procederu płatnej surogacji
Co? Gdzie? Kiedy?
