Zwierzchnik Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego zastanawiał się, co to znaczy być miłosiernym podczas wojny.
Cały wschód i południe Ukrainy są w ogniu… Nieprzyjaciel częściowo zajął obwody chersoński, zaporoski, doniecki i ługański. W pobliżu Charkowa i Nikołajewa toczą się ciężkie walki. Według Sztabu Generalnego Armii Ukrainy, nieprzyjaciel na co dzień intensywnie próbuje posuwać się naprzód na wschodzie naszego kraju. Ale nie za bardzo mu się to udaje i ponosi duże straty. Wszyscy ludzie modlą się za swoją armię i starają się wzajemnie wspierać. Ta wojna to czas wielkiej solidarności naszego narodu, ogromnego otwartego serca. Nikt nikogo nie pyta skąd jesteś, jakim językiem mówisz, do jakiego kościoła chodzisz, ale starają się we wszystkim pomagać i służyć sobie nawzajem. (…) Wojna to czas największej przemocy, największej bezwzględności, największej kpiny z drugiego człowieka. Zadajemy sobie pytanie: jak być miłosiernym podczas wojny, która jest czasem wielkiego okrucieństwa? Musimy okazać miłosierdzie, które Pan Bóg okazał nam. W pierwszych dniach wojny Ukraińcy spontanicznie okazywali litość zwłokom zabitych wrogów, zwracali się do ich krewnych w Rosji i chcieli pomóc, by te zwłoki mogły z Ukrainy wrócić do domu i być pochowane. Ale rosyjskie siły okupacyjne odmówiły – odmówiły miłosierdzia dla swoich. I nadal są okrutni dla naszego narodu ukraińskiego. Ale Ukraina jest tego warta! Ukraina walczy! Wierzymy, że miłosierdzie Boże pokona okrucieństwo.
Co? Gdzie? Kiedy?
