Komentarze do czytań - Poniedziałek V Tydzień Wielkanocny - uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski

komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: Rafał Mińkowski
kleryk III roku WMSD w Warszawie

Pierwsze czytanie: Ap 11, 19a; 12, 1. 3-6a. 10ab 

Historia interpretacji Apokalipsy świętego Jana Apostoła łączy postać opisywanej Niewiasty z Maryją. Tą, która była Matką Boga-Mesjasza. Jego historię opisuje dzisiejsze pierwsze czytanie, które pomijając fragment o rodzeniu w bólu, koncentruje naszą uwagę na tryumfie narodzonego Dziecka, które jest Synem Boga. Smok chce działać przeciw Niemu, jednak zawsze interwencja Boga i Jego aniołów sprawia, że zamiary złego są udaremniane. Podsumowanie fragmentu nie pozostawia już żadnych złudzeń: „Bóg króluje i włada wraz ze swoim Pomazańcem”. Jednak my na co dzień wokół nas tego tryumfu nie widzimy. Odczuwamy mocno działanie kusiciela w naszym życiu.
Całościowe przesłanie tego fragmentu Apokalipsy pokazuje, jak się w tej sytuacji zachować, jaką taktykę walki przeciw Smokowi przyjąć. Wzorem do naśladowania staje się Najświętsza Maryja Panna, która jest ukazana jako przeciwieństwo Smoka. On posiada siedem głów i dziesięć rogów będących symbolem ziemskiej siły i mocarstw, które uciskają ludzi. Diademy zaś są symbolem uzurpacji władzy. Kiedy spojrzymy na Niewiastę, widzimy Kogoś zupełnie innego. Ona całkowicie oddaje się Bogu, co jest zobrazowane przez Jej obleczenie w słońce, które jest symbolem Boga. W pełnej harmonii życia nie uciska ludzi, których przedstawieniem są gwiazdy, lecz przyozdabia się nimi jak wieńcem. W tym oddaniu jest stale pod opieką Boga, który nie da Smokowi skrzywdzić Jej samej ani Jej potomstwa. Oddanie się Bogu na wzór Maryi jest najlepszą walką z oskarżycielem.

Psalm responsoryjny: Jdt 13, 18-20a

Dziś słowami zaczerpniętymi z Księgi Judyty możemy wychwalać Tę, którą przez Boże wybranie błogosławić będą wszystkie pokolenia. Tekst psalmu responsoryjnego zwraca uwagę na podobne aspekty co i pierwsze czytanie. Mianowicie na ufność Wybranej przez Boga. Ufność tak wielką, że będzie ona na wieki wspominana w sercach ludzkich oraz na to, że to Bóg jest tym, który działa w Jej życiu i to On sprawia, że jest Ona wywyższona i tak naprawdę to my Jego dzieła i Jego samego wychwalamy, chwaląc Ją.

Drugie czytanie: Kol 1, 12-16

W Liście do Kolosan święty Paweł nauczał, że Jezus nie jest tylko jednym z aniołów lecz jest Pierworodnym wobec stworzenia Synem Bożym. Widzialnym objawieniem się Boga niewidzialnego. I nie jest to pusta teologia, ponieważ ma to znaczące odniesienie do naszego życia. Skoro bowiem Bóg przez swojego Syna uwolnił nas od uzurpowanej władzy ciemności i tak jak wybraną sobie Niewiastę przeniósł do swego królestwa, to naprawdę możemy, tak jak mówi Apostoł, radować się! Nie zagraża nam już Smok, o którym słyszeliśmy w pierwszym czytaniu. Jezus jest większy od niego i wyrwał nas spod jego władzy. Oto jest dobra nowina okresu wielkanocnego, w którym nadal trwamy.

Ewangelia: J 19, 25-27

Są w teologii takie pytania, na które najwybitniejsi teologowie nie znają odpowiedzi. Są w historii ziemskiego życia Jezusa momenty zakryte przed spojrzeniem najwnikliwszych biblistów. A Maryja wszystkie te chwile widziała na własne oczy, odpowiedzi na te pytania mogłaby uzyskać, po prostu pytając swego Syna. On także wiedział o tym, a jednak na krzyżu nie powiedział do ucznia, żeby pytał Ją o wszystko, czego nie wie, ale dał mu Ją jako Matkę. To synowskie przyjęcie Maryi jako matki jest w naszym życiu naśladowaniem Jezusa, który przecież sam też to zrobił. Przyjęcie Maryi jako matki jest stawaniem się synem – przyjmowaniem powołania do dziedzictwa Bożego.