Teresa Kołodziej
(Bractwo Słowa Bożego)
Pierwsze czytanie: Dz 13, 44-52
Gdy Żydzi zobaczyli sukces ewangelizacyjny Pawła, ogarnęła ich zazdrość. To uczucie zawładnęło nimi całkowicie. Nie byli już w stanie logicznie myśleć. Ten stan zamknął ich całkowicie na głoszoną Ewangelię. Mieli na uwadze jedynie to, aby pozbyć się rywali w osobach Pawła i Barnaby. Słowa Apostoła, które przyciągnęły do synagogi niemal całe miasto, w Żydach wywoływały sprzeciw i prowokowały do bluźnierstw. Tak destrukcyjna może być zazdrość.
Paweł i Barnaba, pełni Ducha Świętego, zachowali trzeźwe widzenie faktów. Ta sytuacja uzmysłowiła im, że właśnie teraz spełniają się słowa proroka Izajasza: „Ustanowiłem cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi” (Iz 49,6). Ta wypowiedź wywołała radość wśród pogan, którzy słuchali apostołów bez uprzedzeń, z otwartym sercem. Dlatego „Słowo Pańskie szerzyło się na cały kraj”.
Żydzi nie poprzestali na odrzuceniu Dobrej Nowiny. Rozpoczęli podstępne działania, które doprowadziły do prześladowań Pawła i Barnaby. Oni jednak wiedzieli, jak w takiej sytuacji mają się zachować. Pan Jezus takie sytuacje przewidział i posyłając kiedyś Dwunastu, powiedział: „Jeśli by was gdzieś nie przyjęli, wychodząc z tego miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim” (Łk 9,5). Paweł i Barnaba skorzystali z tej instrukcji i w taki właśnie sposób opuścili Antiochię Pizydyjską. Nie ulegli jednak zniechęceniu, nie zaprzestali swojej działalności. Udali się do Ikonium i tam odważnie głosili naukę i świadczyli o Chrystusie.
Psalm responsoryjny: Ps 98 (97), 1bcde. 2-3b. 3c-4
„Śpiewajcie Panu pieśń nową, albowiem uczynił cuda”. Cuda, o których pisze psalmista, dotyczyły historii Izraela. Tymi słowami jednak my możemy rozpoczynać każdy dzień, wspominając cuda, które Bóg uczynił w naszym życiu. Pieśń uwielbienia, śpiewana przez nas dzisiaj, będzie pieśnią nową, do której zachęca nas psalmista. Dzisiejszy dzień nie będzie powtórzeniem wcześniejszego, będzie pełen nowej łaski. Cała ziemia jest wezwana do radości na cześć Pana, więc my także skorzystajmy z tego zaproszenia i przeżyjmy radośnie dzisiejszy dzień ze świadomością Bożej Obecności we wszystkich naszych sprawach.
Ewangelia: J 14, 7-14
Tuż po tym, jak Pan Jezus powiedział, że kto zna Jego, zna również Ojca, Filip zwrócił się z prośbą: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”. Wygląda na to, że zupełnie nie dotarły do niego słowa, które przed chwilą usłyszał. Trudno się dziwić, bowiem tajemnica Trójcy Świętej nie była jeszcze tematem rozpraw teologicznych, a i dzisiaj nasze pojmowanie tej tajemnicy jest ograniczone. Święta Faustyna napisała w Dzienniczku, na podstawie swojego mistycznego doświadczenia, że jeśli zwracamy się do jednej z trzech Osób Boskich, jesteśmy w łączności z pozostałymi. Tak wielka jest jedność pomiędzy Nimi, choć jednocześnie są odrębnymi Osobami. Pan Jezus jest dla nas najbardziej rozpoznawalny, bo jest postacią historyczną, nasz umysł najłatwiej radzi sobie z pojmowaniem Go i właśnie On pomaga nam w budowaniu relacji z Bogiem Ojcem i Duchem Świętym. Uwielbiajmy Trójcę Świętą, przez Chrystusa, Pana naszego.
Co? Gdzie? Kiedy?
