Z ludzkiej perspektywy trudno jest mówić o istocie, która nas całkowicie przerasta, wymyka się nie tylko kategorii czasu, historii, ale również rozumienia tego, czym jest osoba oraz byt. Dlatego, nie chcąc podejmować wykładu z trynitologii, spojrzyjmy na wymiar istnienia Trójcy Świętej w kontekście dzisiejszej ewangelii.
Pan Jezus, polecając apostołom udać się do Galilei, kieruje ich na górę. To miejsce nie jest przypadkowe. Wielokrotnie na kartach Ewangelii czytamy, że Jezus, chcąc objawić jakąś prawdę apostołom, zabiera ich na górę, również najważniejsze mowy Jezusa są kierowane z góry. To głęboka symbolika, ukazująca, skąd pochodzą Jezusowe słowa, jakie jest ich źródło. To również pokazanie, gdzie ostatecznie mamy doszukiwać się prawdy i znaczenia wypowiadanych przez Jezusa słów. By zrozumieć, co jest prawdziwie treścią nauczania, należy zawsze szukać odpowiedzi poza ludzkim rozumieniem spraw i rzeczy tego świata. Trzeba zawsze wyjść poza siebie i własne przekonania, trzeba zawsze patrzeć w górę. Tylko tam jest prawdziwe źródło poznania prawd wiary i tego, co autentycznie jest treścią nauczania Jezusowego.
Ciekawe jest to, że ewangelista zaznacza, że niektórzy nadal wątpili w realną obecność Jezusa. Tak, to nie byli zwykli ludzie wierzący wiarą tradycyjną, okazjonalną. To byli apostołowie, którzy znali Jezusa, dotykali Go i spotkali po zmartwychwstaniu. A jednak nadal wątpili. To dla nas kolejna lekcja pokory. Wiara to nieustanny proces. Każdy nasz dzień to kolejny sprawdzian, na ile ufam, na ile kocham Jezusa. Czy mój każdy dzień jest ukazaniem nie tylko wiary w Jezusa, ale głębokiej relacji i więzi z Jezusem?
Jezus jednak nie zatrzymuje się na kruchości i braku wiary apostołów. On widzi dalej, dostrzega przecież w nich nie tylko słabość i małość, ale też ich pragnienie i otwartość serca. To właśnie pozwala, by Jezus, pełen miłości, a zarazem majestatu, powiedział: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi”. Dla nas, uczniów Pana Jezusa, te słowa powinny nieść głęboki pokój i pewność, że nie należy szukać „zbawicieli” wśród obietnic polityków i współczesnych mędrców oraz orędowników pokoju, ale że Tym, który daje pokój, sprawiedliwość i miłość, jest tylko Jezus.
Nakaz misyjny, by iść na cały świat i czynić uczniów, to zadanie, które apostołowie przekazali całemu Kościołowi. To znaczy, że każdy z nas, ludzi ochrzczonych, jest wezwany do tego, by swoim życiem, gestem i słowem dawał innym świadectwo swojej wiary i miłości do Jezusa. Wiary nie można zamykać w sferze prywatnej, ona z natury jest misyjna. Każda Msza święta kończy się nakazem misyjnym skierowanym do każdego z uczestników liturgii.
Dzisiaj, gdy byłeś na Mszy świętej, również do Ciebie kapłan powiedział: Idź w pokoju Chrystusa! Czyń zatem na progu tego nowego tygodnia wszystko, by innych otwierać na moc miłości Trójcy Świętej.
Co? Gdzie? Kiedy?
