28 marca
czwartek
Anieli, Sykstusa, Jana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Wróbel, czyli bocian

Ocena: 0
1812

Rzecz ma się tak: wróbel Riko wychowuje się w bocianim gnieździe, przekonany, że jest bocianem. Kiedy nadchodzi czas odlotu do ciepłych krajów, musi zostać, ale nie przyjmuje tego do wiadomości.

fot. Kino Świat

W podróży do Afryki – różnymi środkami transportu – towarzyszą mu poznani po drodze sowa Olga i papuga Kiki. Po wielu perypetiach czeka ich chwila tryumfu i czułe spotkanie rodzinne nad Wielkim Jeziorem. Wygląda to więc na klasyczne kino drogi, z poszukiwaniem przez bohatera prawdy o sobie, z happy endem po amerykańsku, a wszystko na tle urozmaiconych, kolorowych pejzaży.

Jeśli chodzi o szczegóły, to akcja zaczyna się tragiczną śmiercią rodziców Rika, a potem kilkakrotnie jeszcze opłakuje się prawie martwych bohaterów. Napięcie i groza oscylują w górnych rejestrach: są złowrogie bestie o wielkich zębach i świecących oczach, dochodzi do dramatycznych upadków z wysokości i bliskich spotkań z twardymi powierzchniami, wrzaskliwych awantur, rękoczynów i katastrof, włącznie z tym, że Riko i Olga doprowadzają ścigających ich wrogów do zderzenia z ciężarówką – po czym tylko oni dwoje lecą dalej. Wszyscy główni bohaterowie cierpią na zaburzenia tożsamości i prezentują dość pokręcone emocje, wymyślają sobie od schizofreników (!), próbują amatorskiej psychoanalizy („Widzę, że problemy z tatusiem były”) i unikają prawdy aż do momentu, gdy przywalają nią bliskim osobom jak bejsbolowym kijem. Nie mówiąc o bzdurach typu: krwiożercze nietoperze polują na ptaki, a dobroduszna sowa żywi się owadami (bytami, w odróżnieniu od ptaków, oczywiście bezosobowymi) i hamburgerami.

Owszem, kilka razy słyszałam na sali śmiech – głównie dorosłych. Jest tu bowiem np. pomysł autentycznie świeży i zabawny: siedzące na liniach wysokiego napięcia gołębie-nałogowcy, które są „zalogowane” i porozumiewają się charakterystyczną netową grypserą. Mogłabym te scenki – mimo pewnej drastyczności – uznać za kultowe, na równi z tymi w filmie „Gdzie jest Nemo”, w których głupawe, żarłoczne mewy krzyczą: „Daj! Daj!”. Ale jednak nie w tym filmie. Bo film jest prawie udany. A prawie to za mało, żeby zabrać dzieci do kina.

 

„Riko prawie bocian”. Niemcy 2016. Animowany/komedia. 85 minut. Reżyseria: Toby Genkel, Reza Memari. Dubbing polski: Bernard Lewandowski, Magdalena Boczarska, Piotr Gąsowski, Małgorzata Kożuchowska, Tomasz Karolak i inni. Dystrybucja: Kino Świat

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

Redaktorka i felietonistka "Idziemy". Autorka książek "Cudownie być mamą" i "Pierwsza Biblia mojego dziecka". Wraz z mężem wieloletnia animatorka Spotkań Małżeńskich. Mama dwóch córek i czterech synów.

- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 28 marca

Wielki Czwartek
Daję wam przykazanie nowe,
abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 13, 1-15
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter