Nie żyje Umberto Eco

Informację o śmierci pisarza podał dziennik "La Repubblica". Eco zmarł w swoim rodzinnym domu w Mediolanie.

Urodził się 5 stycznia 1932 r. w Alessandrii (Piemont). Zajmował się semiotyką/semiologią, procesami komunikacji i estetyką. Był profesorem uniwersytetów we Florencji i Bolonii. Założył wydział studiów medioznawczych w Uniwersytecie San Marino, był także wieloletnim dyrektorem Szkoły Wyższej Studiów Humanistycznych (wł. Scuola Superiore di Studi Umanistici). Wykładał w Kellogg College na Uniwersytecie Oksfordzkim. Od 2010 r. był członkiem zwyczajnym rzymskiej Accademia dei Lincei.

Uwagę całego świata przyciągnęły jego wielopłaszczyznowe i kunsztownie skonstruowane powieści, mające cechy dzieła otwartego, stymulującego odbiorcę do własnej interpretacji. Nasłynniejszą z nich było wydane w 1980 r. "Imię róży" ("Il nome della rosa", wyd. polskie 1987), dzieło łączące w sobie elementy semiotyki, badań biblijnych, analizy kultury średniowiecza i teorii literatury. To historia angielskiego franciszkanina Wilhelma z Baskerville oraz jego ucznia, którzy przybywają w 1327 r. do włoskiego opactwa benedyktynów, gdzie mierzą się z zagadką dziwnych zgonów kolejnych mnichów. W 1986 r. w kinach pojawiła się ekranizacja powieści w reżyserii Jeana-Jacques'a Annauda, z Seanem Connerym w roli głównej.

Do innych znanych powieści Eco należą "Wahadło Foucaulta (1988), "Wyspa dnia poprzedniego" (1994), "Baudolino" (2000), czy "Cmentarz w Pradze" (2010). Eco pisał także podręczniki akademickie, książki dla dzieci i młodzieży oraz eseje na temat teorii literatury, świata współczesnego, kondycji współczesnych mediów i nauki.

Przez wiele lat Eco publikował felietony w mediolańskim tygodniku "L'Espresso". Zostały one zebrane w kilku tomach pod wspólną nazwą "Zapiski na pudełku od zapałek".

Włoski pisarz został uhonorowany kilkudziesięcioma tytułami doktora honoris causa, między innymi przez Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie (1996) i Uniwersytet Łódzki (2015).