W rozmowie z rosyjską agencją prasowa Interfax-Religia skomentował on w ten sposób wypowiedź zwierzchnika Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego [UKGK] abp. Swiatosława Szewczuka, jakoby istniały próby "nakłonienia grekokatolików do przejścia na prawosławie lub do ich dołączenia do Patriarchatu".
Zdaniem przewodniczącego Wydziału Zewnętrznych Kontaktów Kościelnych Patriarchatu Moskiewskiego (OWCS) "na Ukrainie dzieje się obecnie coś innego: za pomocą prawd i nieprawd usiłuje się nakłonić [wiernych promoskiewskich – KAI] do przystąpienia do organizacji rozłamowej, nazywającej się Patriarchatem Moskiewskim". A Kościołowi kanonicznemu [Ukraińskiemu Kościołowi Prawosławnemu Patriarchatu Moskiewskiego] zabiera się świątynie i przekazuje się rozłamowcom, których popierają grekokatolicy, "o czym świadczą różne wspólne inicjatywy" – ubolewał metropolita.
Nawiązując do przypadającej obecnie 70. rocznicy tzw. pseudosoboru lwowskiego, na którym siłą rozwiązano UKGK a jego duchowieństwo i wiernych włączono do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, Hilarion przyznał, że istotnie tak było, nazywając zarazem zgromadzenie we Lwowie w marcu 1946 soborem. Zaraz jednak wyjaśnił, że "decyzję o wyjściu grekokatolików ukraińskich spod jurysdykcji Kościoła rzymskokatolickiego i o ich powrocie na łono prawosławia" podjęto dlatego, że "w latach wojny UKGK aktywnie współpracował z okupacyjnym reżymem faszystowskim". Jednocześnie zaznaczył z mocą, że "masowego przechodzenia unitów na prawosławie, do czego doszło w następstwie Soboru Lwowskiego, nie można uważać za posunięcie wymuszone".
Według metropolity wołokołamskiego zarówno dokumenty tamtego soboru, jak i wiele innych świadectw dowodzą, że w ciągu minionych dziesięcioleci wśród grekokatolików dojrzewało dążenie do powrotu do wiary ojców. – W trudnych okolicznościach powojennych nieoczekiwanie powstały przesłanki do spełnienia tego pragnienia. I ono się spełniło – stwierdził z przekonaniem przewodniczący OWCS.
Co? Gdzie? Kiedy?
