Ojciec Święty podkreślił, jak bardzo cieszy go i buduje szczególna włoska tradycja wolontariatu. Zauważył, że we współczesnym świecie, rozdartym konfliktami, to niezwykle cenna posługa. Dlatego zachęcał obecnych na audiencji do kontynuowania swoich wysiłków, nawet jeśli napotykają na przeszkody.
Wolontariat to jedna z najpiękniejszych rzeczy. Ponieważ każdy we własnej wolności wybiera kroczenie tą drogą skierowaną ku drugim z wyciągniętą dłonią, aby się troszczyć o innych. Należy coś uczynić. Mógłbym zostać w domu, siedzieć tam spokojnie, oglądając telewizję albo robiąc inne rzeczy… Nie, ja się wysilam i wychodzę. Wolontariat to wysiłek wyjścia w celu pomocy drugim. Nie ma wolontariatu przy biurku, nie ma wolontariatu przed telewizorem, nie. Wolontariat jest zawsze na zewnątrz, w otwartym sercu, wyciągniętej dłoni, nogach gotowych do drogi. Wyjść, aby spotkać i wyjść, aby obdarować
– powiedział papież.
Żyjemy obecnie w cywilizacji starcia (…). I nie uczymy się nigdy, na poziomie globalnym, ale też osobistym. Jak często podejmowane są decyzje na podstawie opozycji: „Kim jesteś?” – „Ja nie wiem, kim jestem, ale sprzeciwiam się temu oraz temu”. Własna tożsamość to „być przeciwko”, w opozycji. Z kolei droga, którą wy prezentujecie, którą żyjecie, stanowiąca prawdziwą chrześcijańską propozycję, to spotkanie, aby rozwiązać, zaleczyć owe starcia (…). Łatwiej jest powiedzieć: „jestem przeciw temu, albo temu, albo temu innemu” niż: „jestem z tym”. To drugie kosztuje więcej wysiłku. A wy wychodzicie, aby znaleźć ludzi, mężczyzn i kobiety potrzebujących pomocy, wyciągniętej dłoni, oraz iść razem z nimi, razem, nie przeciwko.
Co? Gdzie? Kiedy?
