Na Sadach

Parafia św. Jana Kantego na Sadach Żoliborskich w Warszawie wyrosła na początku lat 50. XX w. – Dzielnica zawdzięcza nazwę sadom, które kiedyś porastały okolicę. Dzisiaj jeszcze w parku niedaleko naszego kościoła można znaleźć kilka drzewek. Opiekują się nimi moi parafianie – opowiada ks. Grzegorz Ostrowski, proboszcz. Stąd „Parafia na Sadach” – to także tytuł gazetki parafialnej, która od lat opisuje życie lokalnej wspólnoty.

– Tak jak kościół przyklejony jest do szkoły zmartwychwstanek, tak parafia jest związana ze zmartwychwstankami – mówi proboszcz. Po wojnie komuniści nieprzychylnym okiem patrzyli na zgromadzenia zakonne: likwidowano wiele placówek, zakonnicom odbierano szpitale i szkoły, które prowadziły przed wojną. Na Żoliborzu zmartwychwstanki miały szkołę; władza podejmowała starania, aby je stąd usunąć. Parafia powstała, aby na to nie pozwolić. Z wdzięczności siostry odstąpiły część terenu na budowę świątyni. Początkowo kaplica klasztorna służyła za świątynię parafialną.

– Od zmartwychwstanek dostaliśmy też patrona – mówi ks. Ostrowski. Zmartwychwstanki prowadzą szkoły, a św. Jan Kanty to patron nauczycieli – był wykładowcą teologii na Akademii Krakowskiej – dlatego siostry miały do niego szczególne nabożeństwo. Do tego pochodził z Kęt – to niewielkie miasteczko w Małopolsce, niedaleko Oświęcimia, gdzie mieści się jeden z domów zgromadzenia. – Utrzymujemy dobre relacje ze zmartwychwstankami. Siostry angażują się w życie parafii, jedna z nich pracuje w naszej zakrystii, księża w zamian w klasztorze spowiadają i odprawiają Msze Święte – mówi proboszcz.

Parafia jest duża, liczy ok. 20 tys. mieszkańców, z czego regularnie praktykuje mniej więcej jedna czwarta. – Parafia cały czas nam powiększa się i młodnieje. Naprzeciwko Arkadii powstaje nowe osiedle. To osiedle będzie tak duże, że spokojnie może na nim powstać parafia. Rozważane jest powołanie nowego ośrodka duszpasterskiego, jednak brakuje miejsca na kościół – tłumaczy ks. Ostrowski.

W niewielkim kościele tętni życie. – Nasza świątynia ma surową architekturę i ascetyczne wnętrze, co sprzyja modlitwie. Ludzie chętnie zaglądają, bo łatwo tu zebrać myśli na modlitwie – opowiada proboszcz. – Dlatego planuję niewielkie zmiany wyglądu ściany głównej. Na razie konsultuję pomysł z parafianami.

fot. Michał Komorek / Idziemy

Założyciel parafii i pierwszy proboszcz ks. Teofil Bogucki znany był z troski o chorych. Z jego inicjatywy powstała działająca do dziś grupa Parafialnych Opiekunek Chorych. Wspólnota liczy kilkanaście osób; są wśród nich również mężczyźni, ale ze względu na tradycję nazwa się nie zmieniła. Opiekunowie nie tylko pomagają swoim podopiecznym, ale również troszczą się o ich potrzeby duchowe – pomagają organizować opiekę duszpasterską nad chorymi. – Raz w roku, w drugą sobotę czerwca w parafii organizujemy Dzień Chorego. Osoby, które normalnie nie są wstanie przyjść na Eucharystię, tego dnia gromadzą się w świątyni. Jest dla nich odprawiana Msza Święta z sakramentem chorych – opowiada proboszcz.

Silne związki parafia ma także z bł. Jerzym Popiełuszką i sąsiednią parafią św. Stanisława Kostki. – W parafii ciągle żywa jest pamięć Księdza Jerzego. Zdarza nam się po Mszy pielgrzymować do kościoła św. Stanisława – tłumaczy ks. Ostrowski.

Liczna jest wspólnota Domowego Kościoła: działają trzy kręgi. Kilkadziesiąt osób gromadzi grupa Odnowy w Duchu Świętym „Pokrzepienie”, którą prowadzi ks. Krystian Strycharski. – Odnowa na jesieni organizuje duże rekolekcje ewangelizacyjne „Reo”: przez tydzień członkowie wspólnoty głoszą Słowo Boże. Wydarzenie przyciąga tłumy ludzi. Warto zajrzeć do naszego kościoła i samemu się przekonać. Zapraszamy po wakacjach – zachęca ks. Ostrowski.