W Sewilli w nocy z czwartku na piątek ma miejsce niezapomniana „Madrugá”. Tuż po północy na ulice wychodzi sześć bractw pokutnych, które niosą na barkach piękne figury, tzw. „pasos”, m.in. Chrystusa El Gran Poder czy też Matki Bożej Macarena. Wyniesienie „pasos” z kościoła wymaga ogromnej precyzji i koordynacji tzw. „costaleros”. Już na ulicy Matkę Bożą wita hymn Hiszpanii oraz burza oklasków i okrzyki „guapa” – czyli „piękna”. Z ładnie przybranych balkonów można usłyszeć śpiew saet – krótkich pieśni ku czci Jezusa i Maryi. Procesje te trwają nawet kilkanaście godzin. W piątek po południu wychodzą kolejne bractwa. Ma się wrażenie, że przez 24 godziny mieszkańcy Sewilli są na ulicach miasta. Dla wielu jest to najważniejszy dzień w roku.
Z kolei na północy Hiszpanii dzisiejsze procesje mają charakter bardziej wyciszony. W wielu miejscowościach ma miejsce tzw. Procesja Milczenia. Widok setek czy tysięcy osób, które towarzyszą Chrystusowi w milczeniu, robi duże wrażenie, szczególnie w Hiszpanii, gdzie gwar i hałas są na porządku dziennym.
Do zwyczajów Wielkiego Piątku należy „Kazanie o ostatnich siedmiu słowach Chrystusa”, które głoszą znani i doświadczeni kaznodzieje. W Valladolid ma ono miejsce na rynku głównym w obecności władz miasta, biskupa oraz wszystkich bractw, które przynoszą „pasos” ilustrujące ostatnie słowa Jezusa. Mało kto wie, że inicjatorem kazania o siedmiu słowach Jezusa był jezuita Francisco del Castillo, znany jako „apostoł Indian i czarnoskórych” w Peru. Po raz pierwszy wygłosił je w Limie w 1660 r. Kazanie rozpoczynało się w południe i trwało nieprzerwanie do godziny piętnastej. Zwyczaj bardzo szybko rozszerzył się w Peru, a następnie przyszedł do Hiszpanii.
Co? Gdzie? Kiedy?
