Diamentowe kapłaństwo

Trzej księża z diecezji praskiej – Stefan Wysocki, Stanisław Marczuk i Mieczysław Mosak – świętują jubileusz 60-lecia kapłaństwa. Ks. Stefan Wysocki od młodości pragnął służyć ludziom. – Zaczęło się od harcerstwa, ono mnie wychowało – podkreśla. W czasie wojny i tuż po niej służył w Szarych Szeregach. Po maturze nie od razu podjął decyzję co do swojej przyszłości. – Na początku uciekałem od kapłaństwa, chciałem być lekarzem. Przez rok czekałem, żeby sprawa dojrzała, aż zdecydowałem, że idę do seminarium – wspomina. – Na obrazku prymicyjnym napisałem fragment z Listu do Galatów: „Sługą stałem się w zleconym mi włodarstwie pośród Was, aby wypełniać słowo Boże”. Motyw służby przewijał się w czasie całej mojej drogi kapłańskiej w różnych formach: w pracy z dziećmi, młodzieżą, ze starszymi w domu seniora, z uczestnikami rekolekcji. Zawsze najważniejsi byli dla mnie ludzie, z którymi byłem w kontakcie, którzy szukali Boga.

Jako wikariusz parafii: św. Augustyna, św. Jakuba oraz Nawrócenia św. Pawła ks. Wysocki pracował z młodzieżą licealną i studentami. W 1972 r. został proboszczem parafii Opatrzności Bożej w Wesołej. Tam do jego największych dzieł należy rozbudowa kościoła i ozdobienie jego wnętrza dziełami artysty Jerzego Nowosielskiego, budowa domu rekolekcyjnego i Domu Opieki Społecznej „Gniazdo Rodzinne”. Dziś uczestniczy w organizacji konkursów dla młodzieży: Arsenał Pamięci i Arsenał Warszawa. Otrzymał wiele odznaczeń, m.in.: Krzyż Armii Krajowej, Złoty Krzyż Zasługi i tytuł Weterana Walk, order „Pro Memoria”.

Powołanie ks. Stanisława Marczuka ukształtowało się dzięki dobremu przykładowi dwóch księży – jego rodzonego brata oraz księdza, który prowadził internat przy gimnazjum. Być może przyczyniła się do tego także modlitwa pewnej siostry zakonnej. – Kiedyś poszedłem do kościoła się pomodlić i zobaczyłem zakonnicę, która niosła dwa wiadra wody, żeby podlać kwiaty – opowiada ks. Marczuk. – Chwyciłem te wiadra i zaniosłem je pod ołtarz. Siostra powiedziała wówczas: „pomodlę się, żeby pan został księdzem”. To wszystko razem we mnie dojrzewało.

Ks. Marczuk posługiwał w parafiach: w Domaniewicach, Otwocku, Nawrócenia św. Pawła w Warszawie oraz w Otwocku-Kresach. Był proboszczem parafii Glinianka i Poświętne, gdzie przez ostatnie dziesięć lat mieszkał jako rezydent; teraz przeprowadza się do Domu Księży Emerytów w Otwocku. Dziś, z perspektywy 60 lat zaznacza, że do kapłaństwa trzeba dorosnąć i zrozumieć je. A żeby być dobrym księdzem, trzeba umieć kochać Boga i ludzi. – Gdybym jeszcze raz miał wybierać swoją życiową drogę, to wybrałbym kapłaństwo, a gdyby mi zaproponowali probostwo w jakiejś parafii, to wybrałbym jeszcze raz Poświętne – mówi z przekonaniem.

Ks. Mieczysław Mosak urodził się 8 listopada 1927 r. w Korytnicy k. Węgrowa, święcenia kapłańskie otrzymał 8 sierpnia 1954 r. Był wikariuszem w Słomczynie, Nowym Dworze Mazowieckim i w Warszawie – w kościołach Nawrócenia św. Pawła i Imienia Najświętszej Maryi Panny w Międzylesiu. Przez 11 lat był proboszczem w Jaktorowie, a w latach 1981-2002 w parafii Matki Bożej Różańcowej na Bródnie, gdzie obecnie jest rezydentem.

Korzystałam z artykułu Barbary Wachowicz „60-lecie kapłańskiej służby Wielebnego Księdza Prałata Harcmistrza Stefana Wysockiego” oraz Informatora Diecezji Warszawsko-Praskiej.

Hanna Dębska Idziemy nr 33 (465), 17 sierpnia 2014 r.