– Podjęliśmy decyzję o powołaniu zespołu międzyresortowego. Zespół ten przystępuje do pracy nad zmianą systemu finansowania Funduszu Kościelnego – powiedział po posiedzeniu rządu Donald Tusk. Wspomniany zespół zajmie się m.in. zmianą zasad finansowania świadczeń emerytalnych i rentowych dla osób duchownych. Decyzje wejdą w życie za rok i nawet jeśli zmienią niewiele, to ta decyzja, jak i próba zdjęcia krzyży w budynkach użyteczności publicznej na Lubelszczyźnie czy postulaty państwa świeckiego, każą przypuszczać, tak jak pisałem niedawno, że idą niełatwe czasy dla ludzi Kościoła. Choćby dlatego, że dają klimat do – i tak postulowanych przez środowiska skrajnie lewicowe – rozliczeń Kościoła. Co w praktyce miałoby oznaczać wyrugowanie Kościoła z przestrzeni publicznej i puszczenie księży w skarpetkach. A że rani to uczucia wierzących? Że podcina korzenie, z których wyrosła nasza europejska cywilizacja? Że pozbawia środków na ratowanie polskiego dziedzictwa, jakim są budynki sakralne? Że w najgorszej sytuacji stawia małe wspólnoty religijne z małą liczbą wiernych? Że last not least niszczy wspólnotę? Kto by się tym przejmował!
Cóż, pozostaje ufać w mądrość i roztropność polityków i hierarchów Kościoła. Dziś potrzeba nam kogoś na miarę kard. Stefana Wyszyńskiego wśród kapłanów i na miarę „ósemek” wśród wiernych. Potrzeba robić swoje i nie poddawać się, bo nasz horyzont jest dużo dalej. Blisko za to mamy ważną dla Kościoła i Polaków rocznicę. Otóż 19 października przypada 40. rocznica brutalnego zabójstwa ks. Jerzego Popiełuszki. Kapłana, który do końca nie wyrzekł się Chrystusa, nie porzucił swoich wiernych ani ideałów. Do końca zachował godność, wiarę i oddanie, i człowieczeństwo. Który łączył, a nie dzielił. Na którego Msze chodzili nawet niewierzący, a wielu z nich się nawróciło. Prawdziwy chrześcijanin, który modlił się za swoich oprawców i wybaczał im… A jaka w tym nasza, świeckich rola? Przygotować się. To być może ostatnia szansa, by dotrzeć z dziedzictwem błogosławionego kapłana do młodego pokolenia. Obecni dwudziestolatkowie mało wiedzą o Janie Pawle II, a co dopiero o księdzu Jerzym. A on wyjątkowo pasuje na patrona naszych spraw w tych trudnych czasach. To co? Do dzieła! Niech każdy sieje ziarno tam, gdzie może. Owoce na pewno przyjdą!
