Na świecie na nadwagę lub otyłość cierpi co dziesiąte dziecko lub nastolatek. Nie lepiej jest na polskim podwórku. Tylko 5 proc. otyłości u dzieci wynika z uwarunkowań genetycznych lub chorób. Żywieniem we wczesnym dzieciństwie programuje się zdrowie na kolejne dziesiąt lat – przy czym znaczenie ma nawet to, co je ciężarna mama. Tymczasem 10 proc. polskich ośmiolatków już ma nieprawidłowe ciśnienie!
Jeśli problem nadal będzie narastał, do 2025 r. 12 mln dzieci na świecie będzie miało nieprawidłową tolerancję glukozy, 4 miliony zachoruje na cukrzycę typu 2, 27 milionów będzie miało nadciśnienie, a u 38 milionów dojdzie do stłuszczenia wątroby lub nagromadzenia tłuszczu w tym organie.
Największe żniwo zbierają fastfoody i słodzone napoje oraz brak ruchu. Codzienna szklanka słodzonego napoju to kilkanaście kilogramów cukru w ciągu roku.
Psycholodzy biją na alarm: dzieci otyłe, źle się odżywiające i unikające ruchu mogą gorzej się uczyć, a w konsekwencji – w przyszłości mniej zarabiać. Mogą mieć kłopoty z funkcjonowaniem w grupie. I, co pokazują już statystyki, większość z otyłości nie wyrośnie.
Czy państwo może coś z tym zrobić? Osobiście uwielbiam słodycze i wpadam czasem w pułapkę niezdrowego żywienia, ale przekonuje mnie pomysł, który wdrożyły u siebie niektóre państwa (m.in. Finlandia, Francja, Portugalia): podatki na niezdrowe produkty. Nie trzeba patrzeć na badania naukowe, by zauważyć, że podwyższenie ceny papierosów z tytułu podatku motywuje do rzucenia palenia jak żadna inna gadanina o wpływie tytoniu na zdrowie.
PiS wycofał się właśnie z podatku paliwowego, z którego miał ratować drogi. Może powinien pomyśleć o wdrożeniu podatku cukrowego – na ratowanie zdrowia obywateli.
Co? Gdzie? Kiedy?
