Tych kilka słów piszę z najgłębszym współczuciem dla rodzin ofiar katastrofy smoleńskiej. Informacje prokuratury o stanie szczątków ofiar budzą żal, wstrząs, poczucie grozy i gniew. Nie ma nic, czym można byłoby przykryć ten skandal: nasze państwo nie stanęło na wysokości zadania, nie spełniło swojej roli, nie dochowało wierności „dzieciom ojczyzny”, nie okazało szacunku ich ciałom. Zaprzeczyło tradycji, z jakiej wyrosło. Swoim korzeniom chrześcijańskim i europejskim, jeśli przez te drugie rozumiemy dziedzictwo Greków i Rzymian. Państwo nie wykazało ani woli, ani chęci aby sprostać tragedii narodu i tragedii osobistej tylu ludzi.
I w dodatku próbowało przykryć ją kłamstwem. Oszustwem.
Nie możemy o tym nie mówić, jakkolwiek straszny byłby ból.
Nie możemy budować na kłamstwie, bo nic nie zbudujemy. Możemy tylko wyciągać wnioski: jak wiele jest do zrobienia, jak wiele musimy się uczyć. Kłamstwo katyńskie – i kłamstwo dotyczące ciał katyńskich ofiar – tez zostało obnażone, chociaż wciąż są siły które próbują je ożywić.
Tylko prawda. To jest fundament naszej cywilizacji.
Co? Gdzie? Kiedy?
