Pascha: ze śmierci do życia

Jak wyglądała wiara w zmartwychwstanie u ludzi Starego Przymierza?

Naród żydowski wierzył w zmartwychwstanie. Księga Ezechiela podaje, jak Bóg w dolinie pełnej wyschniętych kości przywraca umarłych do życia (por. Ez 37). Ponadto psalmista potwierdza, że człowiek wierny Bogu „nie zazna grobu” (por. Ps 16, 10), i modli się do Boga o wydobycie zmarłego z głębin ziemi (por. Ps 71, 20). Anna, matka Samuela, wyraża wiarę, że Bóg wyprowadza zmarłych z krainy umarłych (por. 1 Sm 2, 6). Świadczą o tej prawdzie Hiob (por. Hi 19, 26-27) oraz Izajasz, piszący o ożywieniu umarłych i zmartwychwstaniu ich trupów (por. Iz 26, 19). Prorok Daniel przepowiada, że ci, którzy spoczywają w ziemi, zbudzą się (por. Dn 12, 2). Tak więc po dziś dzień wyznawcy judaizmu wierzą w zmartwychwstanie, chociaż zaznaczają, że na sądzie w dolinie Jozafata (por. Jl 4, 2) jako pierwsi zmartwychwstaną żydzi pochowani w Izraelu. Dlatego też marzeniem każdego żyda jest, żeby być pochowanym w Ziemi Świętej. Co prawda ciała tych, którzy będą pochowani gdzie indziej, też „przedostaną się” do ziemi Izraela, ale potrwa to dłużej. Znamienny jest fakt, że judaizm nie dopuszcza kremacji. Wynika to z przekonania, że ciało spalone nie zmartwychwstanie. Z tej racji wojenne doświadczenie krematoriów pozostaje dla żydów czymś potwornym, bo jest odbierane jako zamknięcie drogi do zmartwychwstania.

Rzecz jasna, żydzi nie wierzą w zmartwychwstanie Pana Jezusa. Gdyby je uznali, musieliby też uznać bóstwo Tego, który zapowiedział swoje zmartwychwstanie trzy dni po śmierci na krzyżu.

Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu drukowanym
Idziemy nr 15 (910), 09 kwietnia 2023r.
całość artykułu zostanie opublikowana na stronie po 21 kwietnia 2023