Komentarze do czytań - 20 listopada

  Komentarze Bractwa Słowa Bożego, o.dr. hab. Waldemar Linke CP

Pierwsze czytanie: 2 Mch 7,1.20-31

Matka i siedmiu braci dali przykład męstwa wobec próby męczeństwa. To nie jest jednak najistotniejszy wymiar tego opowiadania. Bohaterowie wiary, którzy w nim występują, przede wszystkim dają świadectwo o tym, że uważają swe ciała za własność Boga. Ani młodzi chłopcy nie wahają się poświęcić swych członków i życia, ani matka nie uważa, że jej najważniejszym zadaniem jest chronienie dzieci przed wszystkim i za wszelką cenę. Język tego opowiadania jest bardzo drastyczny, ale nie może nam on przesłonić zasadniczej prawdy: stosunek do samych siebie i do naszych najbliższych nie może abstrahować od tego, kim jesteśmy wobec Boga i kim On jest dla nas.

Nawykliśmy za niepodlegające dyskusji przyjmować, że człowiek jest wartością nadrzędną i autonomiczną. Nic nie może człowieka wiązać, skoro sobą jest dopiero wtedy, gdy jest wolny, a wolność rozumiemy jako służenie tylko sobie samemu i liczenie się tylko ze sobą samym. Trudno nam pojąć ludzi, którzy poświęcają swe życie w imię wiary w Boga. „Eksportujemy” tę postawę do środowisk, które są nam religijnie obce i powszechnie potępiane jako chorobliwie radykalne. Ale może potrzebujemy bardzo znaleźć własną interpretację słów: „Stwórca świata, bowiem, który ukształtował człowieka i wynalazł początek wszechrzeczy, w swojej litości ponownie odda wam tchnienie i życie, dlatego że wy gardzicie sobą teraz dla Jego praw”.

Psalm responsoryjny: 17 [16],1.5-6. 8 i 15 [R.: por. 15]

Wiara w zmartwychwstanie nie dotyczy życia doczesnego. Jest ona przede wszystkim otwarciem na życie, którego źródłem i sensem jest tylko Bóg. Tym różni się ona od różnych koncepcji wiecznego powrotu, jak wędrówka dusz czy cykl kolejnych wcieleń. Nie jest jednak czymś przychodzącym nam spontanicznie prosić Boga o życie, które jest w porównaniu z tym, czego obecnie doświadczamy, czymś zupełnie różnym. Uczymy się tego, modląc się z Psalmistą.

Ewangelia: Łk 19,11-28

Przypowieść o minach w Ewangelii według świętego Łukasza różni się od Mateuszowej przypowieści o talentach (Mt 25,14-30) nie tylko używaną jednostką wagowo-monetarną. Talent, czyli między 26,5 a 37 kg kruszcu (różna waga przyjmowana była w różnych rejonach starożytnego świata), dzielił się na 60 min. Mina więc była niewielką jednostką, której inwestowanie nie było wielkim przedsięwzięciem. Ponadto Ewangelista Łukasz przeplata opowieść o współpracownikach, między których właściciel rozdzielił pieniądze, wątkiem władcy, który zyskał potwierdzenie swego panowania i dokonał rzezi swych politycznych oponentów. W ten sposób test polegający na powierzeniu stosunkowo drobnych sum i rozliczenie z administrowania nimi można potraktować jako sposób doboru kadr na stanowiska, które zwolniły się na skutek serii egzekucji. Administrowanie dziesięcioma czy pięcioma miastami to już poważna odpowiedzialność.

Różnica skali między zainwestowaniem mieszka pieniędzy a zarządzaniem odpowiednikiem naszego województwa jest ogromna. Ma ona zilustrować różnicę między doczesnością a prawdziwym życiem, które da nam Bóg w zmartwychwstaniu.