Hashimoto - jak z tym żyć?

- Gdy zaczynałam pracę w poradni rodzinnej, nie spodziewałam się, że tak często będę przyjmować pacjentów (głównie kobiety) z chorobą Hashimoto. Odnoszę wrażenie, że statystki w bazach medycznych nie odzwierciedlają rzeczywistej liczby osób dotkniętej tym schorzeniem - stwierdza dr Ślubowska.

Choroba Hashimoto to autoimmunologiczne zapalenie tarczycy. Nazwę zawdzięcza japońskiemu chirurgowi Hakaru Hashimoto, który w 1912 roku jako pierwszy opisał tę jednostkę chorobową. Jej objawy wynikają przede wszystkim z niedoboru lub nadmiaru hormonów tarczycy.

Co trzeba zmienić w życiu, gdy choroba się pojawi?

Jak każda choroba, tak i ta przede wszystkim zmusi nas do częstszego wykonywania badań i systematycznych wizyt u lekarza. Większość pacjentek będzie musiała przejść na dietę redukcyjną, gdyż nieleczona niedoczynność tarczycy zwykle prowadzi do niekontrolowanego przyrostu masy ciała. Trzeba będzie zadbać o prawidłową podaż jodu, witamin i minerałów. Każdemu zaleca się regularną aktywność fizyczną i rzucenie palenia tytoniu. Większość pacjentów będzie musiała przyjmować lek L-tyroksynę.

Dlaczego choruję?

Gdybyśmy znali dokładne przyczyny powstawania choroby Hashimoto, łatwo byłoby nam jej zapobiec lub ją leczyć. Na podstawie wielu badań naukowych udowodniono, że na rozwój choroby Hashimoto mają wpływ m.in. geny. Zaobserwowano częstsze występowanie tej choroby u członków rodzin. Oznacza to, że jeśli stwierdzi się to schorzenie u babki, matki lub siostry (najczęściej właśnie u osoby płci żeńskiej), to ryzyko pojawienia się go u innych członków rodziny będzie wyższe niż u osób bez obciążenia rodzinnego. Mówimy tu jednak tylko o ryzyku, a więc potencjalnym prawdopodobieństwie, że ta choroba wystąpi, co nie znaczy, że musi się pojawić.

Jak do tej pory nie zidentyfikowano żadnego konkretnego genu w pełni odpowiedzialnego za chorobę Hashimoto. Owszem, naukowcy poznali co najmniej dwadzieścia genów, które zwiększają ryzyko jej wystąpienia, ale nadal nie daje to nam możliwości, żeby na podstawie badania genów "wyprzedzić" chorobę. Osoby obciążone genetycznie można częściej badać (wywiad lekarski, badania TSH, USG tarczycy).

Powszechnie uważa się, że pewne czynniki środowiskowe mogą zwiększać ryzyko jej wystąpienia. Zaliczamy do nich m.in. nadużywanie alkoholu, przewlekły stres, ciążę, przyjmowanie leków wpływających na układ odpornościowy, istotnie nadmierną podaż jodu, niedobór żelaza, niedobór selenu, kontakt z toksynami, infekcje.

Czy można się ustrzec choroby Hashimoto?

Ponieważ nie do końca znane są przyczyny występowania choroby Hashimoto, nie można się jej ustrzec. Biorąc pod uwagę fakt, że schorzenie ma podłoże genetyczne, trzeba częściej badać osoby z rodzin, w których występują choroba Hashimoto lub inne choroby autoimmunologiczne.

O ile to możliwe, warto unikać stresu, nadmiernego spożycia alkoholu, zapewnić sobie odpowiednią ilość snu i aktywność fizyczną oraz stosować prawidłową dietę. Należy dbać o właściwą podaż jodu, żelaza oraz innych materiałów i witamin. Nie wolno dać się namówić na długotrwałe leczenie płynem Lugola czy innymi preparatami z nadmierną dawką jodu. Może to wywołać trudną do leczenia nadczynność tarczycy, która z czasem i tak przejdzie w niedoczynność i będzie wymagała terapii preparatami L-tyroksyny.

(fragmenty książki "Hashimoto. Poradnik pacjenta" Katarzyny Ślubowskiej - w niej można dowiedzieć się m.in. jak właściwie leczyć chorobę Hashimoto, jaką dietę stosować, czy zioła pomagają, z jakimi schorzeniami współistnieje choroba Hashimoto)