Dwaj na jednego

Książka „Święty Prymas” składa się z dwóch części. Autorem pierwszej jest kard. Karol Wojtyła. Druga część wyszła spod pióra często goszczącego na naszych łamach ks. prof. Waldemara Chrostowskiego. Całość jest bogato ilustrowana fotografiami Adama Bujaka, Ryszarda Rzepeckiego i innych.

Tekst autorstwa kard. Wojtyły: „Znaczenie Kardynała Stefana Wyszyńskiego dla współczesnego Kościoła”, był pierwotnie opublikowany w Zeszytach Naukowych KUL w numerze 3 z roku 1971. Powstał na siedemdziesiąte urodziny Prymasa. Pierwotne przeznaczenie tego tekstu odcisnęło ślad na jego formie. Kardynał Wojtyła analizuje miejsce biskupa i prymasa w Kościele w świetle nauczania Soboru Watykańskiego II, wskazuje na szczególną rolę, jaką podczas tego soboru odegrał Kościół w Polsce pod przewodnictwem Prymasa Tysiąclecia. Przypomina historyczne okoliczności mianowania bp. Wyszyńskiego arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim i warszawskim oraz głębię myśli teologicznej zawartej w obchodach tysiąclecia chrztu Polski. Oddzielny artykuł poświęcony jest okolicznościom ogłoszenia Najświętszej Maryi Panny Matką Kościoła. W tej części książki znajdziemy także podrozdziały poświęcone szczególnym relacjom łączącym Prymasa Tysiąclecia z kolejnymi papieżami, zwłaszcza z Janem XXIII i Pawłem VI. Autor nie mógł wówczas przewidywać najbardziej szczególnych relacji, które połaczą Prymasa z Janem Pawłem II.

O wyjątkowych relacjach z papieżem Polakiem pisze w drugiej części książki ks. prof. Chrostowski. Twierdzi, że rolę, jaką Prymas Tysiąclecia odegrał w przygotowaniu pontyfikatu Jana Pawła II, można porównać – zachowując proporcje – z rolą św. Jana Chrzciciela wobec Chrystusa. Nie jest to stwierdzenie mocno na wyrost, ponieważ sam Jan Paweł II podczas spotkania z rodakami nazajutrz po inauguracji swojego pontyfikatu powiedział, że nie byłoby tego papieża Polaka, gdyby nie heroiczna wiara Prymasa, niecofająca się przed cierpieniem. Ksiądz Chrostowski, nie kryjąc osobistej czci i miłości do Prymasa, wskazuje, jak w zdrowej rodzinie dojrzewała jego świadomość religijna i narodowa, jak w parafii kształtowało się jego powołanie i szczególna pobożność maryjna oraz jak często przychodziło Prymasowi za wierność Bogu i Kościołowi płacić cierpieniem. Z tej części książki można poznać Prymasa jako proroka na nasze czasy, a jednocześnie człowieka o niezwykłej wrażliwości.

Dla mnie odkryciem o Prymasie jest opisana przez ks. Chrostowskiego historia, jak podczas pobytu studyjnego w Rzymie przed II wojną światową ks. Wyszyński jako jedyny na wykładach siadał wśród czarnoskórych studentów, od których inni się izolowali. To właśnie był styl i wrażliwość naszego Prymasa.