Metropolita-senior Bogoty kard. Rubén Salazar Gómez kończy 22 września 80 lat, tracąc tym samym prawo udziału w przyszłym konklawe. Obecnie kardynałów-elektorów jest 130, a więc o 10 więcej niż wynosi ustalony jeszcze przez Pawła VI w 1973 pułap 120 członków Kolegium Kardynalskiego, uprawnionych do głosowania.
Rubén Salazar Gómez urodził się 22 września 1942 r. w Bogocie. Po studiach w arcybiskupim seminarium duchownym Niepokalanego Poczęcia w Ibagué (1959-61) w latach 1962-66 kształcił się na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, uzyskując tam licencjat kanoniczny z teologii dogmatycznej. 20 maja 1967 r. przyjął święcenia prezbiteratu jako kapłan archidiecezji Ibagué, po czym został ojcem duchownym i profesorem w istniejącym od 1934 r. archidiecezjalnym instytucie naukowym Kolegium Tolimense. W 1968 r. rozpoczął pracę w jednej z parafii w tym mieście, ale już rok później wyjechał ponownie do Rzymu, tym razem do Papieskiego Instytutu Biblijnego, w którym w 1971 r. w uzyskał licencjat z nauk biblijnych.
Po powrocie do kraju pełnił różne stanowiska w Ibagué, m.in. wykładał biblistykę w swym dawnym seminarium duchownym (1972-87, 1990-92), był kapelanem w zakładzie poprawczym dla chłopców (1973-76), proboszczem jednej z parafii (1976-87) i kapelanem wojskowym. W międzyczasie, w latach 1987-90 kierował Krajowym Sekretariatem Duszpasterstwa Społecznego w episkopacie kolumbijskim oraz był członkiem Papieskiej Rady „Cor Unum” i przedstawicielem krajów boliwariańskich w Radzie Wykonawczej Caritas Internationalis.
11 lutego 1992 r. św. Jan Paweł II mianował go biskupem diecezji Cúcuta (sakrę nominat przyjął 25 marca tegoż roku). Za swe hasło biskupie przyjął słowa „Tunc dixi ecce venio” (Wtedy powiedziałem: „Oto przychodzę”). Pełniąc ten urząd dwukrotnie był jednocześnie administratorem apostolskim dwóch innych kościelnych jednostek terytorialnych: prałatury Tibú i archidiecezji Nueva Pamplona (1998-99). W latach 1996-99 stał na czele komisji doktrynalnej episkopatu swej ojczyzny.
18 marca 1999 r. papież powołał go na arcybiskupa Barranquilla. W 2007 r. zorganizował tam uroczyste obchody 75-lecia istnienia archidiecezji. Na tym stanowisku również był dwukrotnie administratorem apostolskim, tym razem diecezji Riohacha (1999-2001 i 2004-05). Ponadto był członkiem Stałego Komitetu Kolumbijskiej Konferencji Biskupiej (1999-2005 i 2007-08). Reprezentował ją na zgromadzeniach zwyczajnych Synodu Biskupów (2001, 2008 i 2012). W latach 2002-05 przewodniczył komisji episkopatu ds. duszpasterstwa społecznego i Caritasowi Kolumbii, a w latach 2008-14 przez dwie kadencje stał na czele konferencji biskupiej swego kraju. W maju 2007 r. był jednym z delegatów kolumbijskich na V zgromadzenie ogólne episkopatu Ameryki Łacińskiej i Karaibów w Aparecidzie w Brazylii.
8 lipca 2010 r. Benedykt XVI przeniósł go na stanowisko arcybiskupa metropolity Bogoty, a więc niespełna 68-letni wówczas hierarcha powrócił po latach na stałe do swego miasta rodzinnego. A na konsystorzu 24 listopada 2012 r. włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego. Nowy purpurat był już wówczas przewodniczącym episkopatu i w tym charakterze m.in. był zaangażowany w rozmowy pokojowe między rządem a lewicową partyzantką z Rewolucyjnych Sił Zbrojnych Kolumbii (FARC). Kościół nie utożsamiał się z żadną ze stron, ale przy różnych okazjach zachęcał do dialogu, który mógłby doprowadzić do od dawna oczekiwanego prawdziwego i trwałego pokoju w tym kraju po blisko półwiecznej wojnie domowej.
W latach 2011-15 był pierwszym wiceprzewodniczącym Latynoamerykańskiej Rady Biskupiej (CELAM), a następnie do 2019 r. stał na jej czele. W dniach 12-13 marca 2013 r. wziął udział w konklawe, które wybrało obecnego papieża. 25 kwietnia 2020 ustąpił z urzędu arcybiskupa Bogoty.
Obecnie Kolegium Kardynalskie liczy 226 członków, z których 130 ma prawa wyborcze w przyszłym konklawe. 11 z nich powołał papież-Polak, 37 – jego następca i 82 – Franciszek a wśród 96 kardynałów-nieelektorów, 39 mianował Jan Paweł II, 27 – Benedykt XVI i 30 – Franciszek.
Najstarszymi wiekowo kardynałami są obecnie Angolczyk Alexandre do Nascimento (1 III 1925), Argentyńczyk poch. chorwackiego Estanislao Esteban Karlic (7 II 1926) i Ugandyjczyk Emmanuel Wamala (15 XII 1926), najmłodszymi zaś Włoch posługujący w Mongolii – Giorgio Marengo, ur. 7 VI 1974, Timorczyk (Wschodni) Virgilio Do Carmo da Silva (27 XI 1967) i Brazylijczyk Paulo Costa (ur. 20 VII 1967).
Najdłuższy staż w Kolegium mają trzej kardynałowie: Michael Michai Kitbunchu z Tajlandii, Alexandre do Nascimento z Angoli i Thomas Stafford Williams z Nowej Zelandii, mianowani 2 lutego 1983. Ponadto należy pamiętać, że Benedykta XVI mianował kardynałem św. Paweł VI dnia 27 VI 1977 a Franciszka – św. Jan Paweł II w dniu 21 II 2001.