Inny świat

Na jubileuszową pielgrzymkę pod hasłem „Ja was wybrałem sobie ze świata” (J 15,19) przybyło około 1,5 tys. osób z całego kraju. Na ołtarz polowy wniesiona została kopia obrazu Matki Bożej Kalwaryjskiej. W specjalnym, wyświetlonym z tej okazji na telebimie przesłaniu, Jean Vanier, współzałożyciel Ruchu wraz z Marie-Hélène Mathieu, podkreślił znaczenie osób z niepełnosprawnością intelektualną dla współczesnego świata. Parafrazując, zacytował słowa Jezusa: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed – powiedzmy – mądrymi, a objawiłeś je prostaczkom”. Mszy Świętej przewodniczył bp Henryk Ciereszko, delegat Episkopatu Polski ds. Ruchu Wiara i Światło, przyjechali też Ghislain du Chéné – międzynarodowy koordynator Ruchu, i ks. Isaack Martinez – kapelan międzynarodowy.

Mądrość prostoty

Marcin Przeciszewski, dziś prezes Katolickiej Agencji Informacyjnej, był jednym z inicjatorów Ruchu w Polsce. Uważa, że osoby niepełnosprawne budują jedność, także ekumeniczną. – Ta wspólnota jest spotkaniem z samą istotą chrześcijaństwa. Kościół ma dwa szczególne skarby: Eucharystię i ubogich. Każda wspólnota w Kościele powinna koncentrować się wokół osób ubogich, potrzebujących. To jest droga do prawdziwego szczęścia, ponieważ osoby słabe są najbliższe Bogu – powiedział w Kalwarii Zebrzydowskiej.

Pierwsza część jubileuszowych uroczystości skoncentrowana była wokół dwóch punktów: Drogi Światła i kontemplacji tajemnic zmartwychwstania. Bp Ciereszko zapalił wniesione procesyjnie cztery ogromne świece, symbolizujące cztery polskie prowincje Wiary i Światła. Rozważanie tajemnic zmartwychwstania było wielką, misternie przygotowaną przez osoby niepełnosprawne i ich przyjaciół inscenizacją spotkań z Jezusem, odnoszącą się do realiów współczesnego świata i istoty Ruchu – a inscenizacje są w nim jedną z ulubionych form katechizacji. Później był czas na wielkie, spontaniczne, tak bardzo charakterystyczne dla tego środowiska świętowanie ze śpiewem i tańcem.

Bp Ciereszko zaprosił kapelanów poszczególnych wspólnot na specjalne spotkanie. – Zwrócił naszą uwagę – relacjonował ks. Damian Wyżkiewicz CM, kapelan wspólnot warszawskich – by wspólnoty nie były tylko „przy” parafii, ale aby były w jej centrum. Mówiliśmy o możliwie jak największym angażowaniu osób z niepełnosprawnością w życie parafii, choćby przez służenie do Mszy. Ważne jest także, by wspierać duszpastersko takie wspólnoty.

Centralnym punktem jubileuszu była uroczysta Msza Święta z udziałem kilkudziesięciu księży z całej Polski i ponad 20 niepełnosprawnych ministrantów. W homilii bp Ciereszko podkreślił, że wspólnoty Wiary i Światła są „tą cząstką Kościoła, która jest szczególnie ważna ze względu na to, że skupia ludzi najuboższych, ciężko doświadczonych, a nierzadko odrzucanych przez świat”. Dziękował także za wielki wkład Wiary i Światła w przemianę postrzegania osób z niepełnosprawnością intelektualną przez społeczeństwo.

Odpowiedź na braki

Ruch Wiara i Światło zrodził się w odpowiedzi na brak akceptacji osób z niepełnosprawnością intelektualną i ich rodzin. Nawet na gruncie Kościoła osoby te doznawały wielu przykrości – także niechęci do udzielania sakramentów. W odpowiedzi Marie-Hélène Mathieu oraz Jean Vanier zorganizowali na Wielkanoc 1971 r. międzynarodową pielgrzymkę osób z niepełnosprawnością intelektualną, ich rodzin i przyjaciół do Lourdes. Jej owocem było powołanie Ruchu Wiara i Światło.

W Polsce wspólnoty zawiązywały się w 1978 r. niemal jednocześnie w dwóch miejscach, niezależnie od siebie – we Wrocławiu i w Warszawie. Inicjatorką wrocławskich wspólnot była Teresa Breza, mama Joanny z zespołem Downa. Szukała zajęcia dla dorosłych dzieci z niepełnosprawnością, które po skończeniu szkoły pozostawały w domach. Pragnęła ich katechizacji, tymczasem księża byli ostrożni, uważając, że niepełnosprawni potrzebują jedynie obecności. Odwiedzając drugą córkę w Paryżu, Teresa Breza poznała Marie-Hélène Mathieu – i 5 marca 1978 r. we Wrocławiu miało miejsce pierwsze spotkanie wspólnoty Wiary i Światła w Polsce.