Panie, pomnóż moje cierpienie, pomnóż też moją miłość – modliła się często Róża z Limy, pierwsza święta Kościoła Ameryki Łacińskiej zwana też „Pierwszym Kwiatem Świętości w Ameryce Południowej”.
Urodziła się w głęboko wierzącej rodzinie hiszpańskiej zamieszkałej w Limie (Peru). Doświadczyła przedwczesnej śmierci rodziców i już w latach dziecięcych podejmowała surowe wyrzeczenia. W 20. roku życia została tercjarką dominikańską, przyjmując za swój wzór do naśladowania św. Katarzynę Sieneńską. Wcześnie zaczęła doznawać łask mistycznych. Miała wizje objawień Matki Bożej oraz swojego anioła stróża. Wiele działała na rzecz biednych, chorych i potrzebujących. Każde cierpienie postrzegała jako drogę prowadzącą do nawrócenia narodu peruwiańskiego. Przy jej grobie wydarzyło się wiele cudów. Beatyfikował ją w 1668 r. papież Klemens IX, a kanonizował trzy lata później jego następca, Klemens X.
Św. Róża z Limy jest patronką Ameryki Południowej, Peru, Filipin, Indii Zachodnich, Limy, a także ogrodników i kwiaciarzy. Ku jej czci w Ameryce Łacińskiej wystawiono wiele kościołów. Jej imię umieszczono w Litanii do Wszystkich Świętych.