W 1876 r. z polecenia władz zakonnych wyjechał do Ziemi Świętej, gdzie pełnił funkcję wikariusza, a następnie zastępcy kustosza Ziemi Świętej. Zasłynął wtedy jako znakomity kaznodzieja oraz przewodnik pielgrzymów francuskich. Prowadził Drogi Krzyżowe na Via Dolorosa, przez wiele lat głosił kazania wielkopiątkowe w bazylice Grobu Bożego w Jerozolimie.
Ponieważ sytuacja finansowa Kustodii Ziemi Świętej z różnych powodów była tragiczna, przełożeni wysłali go do Kanady, gdzie był kwestarzem. Dużo pisał. Wydał m.in. Podręcznik dla III Zakonu Św. Franciszka. Założył też kilka pism katolickich, w których publikował artykuły o tematyce ascetycznej. Nie były mu obce botanika, astronomia, archeologia, a nawet architektura i malarstwo. Duszpastersko angażował się przede wszystkim w sanktuarium Notre-Dame-du-Cap.
Zmarł 4 sierpnia 1916 r. w Montrealu. Jego relikwie znajdują się w miejscowym kościele św. Antoniego. Beatyfikowany został 25 września 1988 r. przez Jana Pawła II. „Ojciec Fryderyk dodawał otuchy sobie współczesnym, żeby byli wiarygodnymi świadkami Ewangelii przez troskę i braterskie podejście do najmniejszych. Oby jego wyniesienie przez Kościół na ołtarze przyczyniło się do ożywienia zakonu świętego Franciszka, w Kościele zaś wskrzesiło nową gorliwość i staranie o uświęcenie i apostolska aktywność” – powiedział wtedy papież z Polski.
![]() | Wojciech Świątkiewicz |