Kolorowe kapelusze

Wakacyjne rozluźnienie przynosi różne owoce. Nie każdy pomysł, jaki człowiek może mieć, jest sensowny. A już młody człowiek jest szczególnie narażony na głupie pomysły. Do tego ich realizacja może go drogo kosztować. Czasem dopiero po czasie przychodzi refleksja, ale w wielu sprawach jest niestety za późno. Życie to nie gra komputerowa, nie da się jednym kliknięciem zaczynać od nowa. Od kilku TAK i kilku NIE powiedzianych w odpowiednim czasie zależy przebieg całego życia.

Mądrość zastosowana w praktyce to roztropność. Ona jest odpowiedzialna za panowanie nad emocjami. Zachęca do tego, by nie opierać się tylko na własnym doświadczeniu, ale szukać dobrej rady. Ale, uwaga, trzeba jej szukać u takich ludzi, którzy mają coś sensownego do powiedzenia: nie chodzi o szukanie wsparcia fajnego kumpla.

Niestety roztropność nie ma dziś dobrej prasy. Autonomiczna kultura przekonuje, że samemu trzeba decydować o wszystkim, wszystkiego spróbować, w każdym błocie się trochę potarzać i – broń Panie Boże – nie pytać autorytetów zakorzenionych w tradycji. U nich znajdziemy tylko ograniczenia, które odbierają radość życia. A pełnia życia polega na maksymalizacji samowoli…

Paradoksalnie, w innych sferach działania ludzkiego, takich jak nauka, sport, życie zawodowe, roi się od podręczników i poradników. Wielcy guru sukcesu, gwiazdy salonów, ci, którym „się udało”, bezinteresownie dzielą się doświadczeniem, nota bene niekoniecznie z tych dziedzin, na których się znają. Poradniki z górnej półki zazwyczaj są drogie, tak jak różne kursy treningowe prowadzone przez takich guru sukcesu.

Na poszerzenie sposobu myślenia i otwarcie umysłu jeden z takich poradników proponuje metodę sześciu kolorowych kapeluszy. Reprezentują one różne sposoby myślenia. Biały kapelusz wiąże się z myśleniem nakierunkowanym na docieranie do faktów. Czerwony kapelusz objaśnia reakcje emocjonalne na problemy. Czarny wiąże się z minusami danego pomysłu. Żółty jest przeciwieństwem czarnego i jest to myślenie pozytywne, zaś niebieski jest kapeluszem procesowym, przekształcania pomysłów w działanie.

Kapelusze można zmieniać, ale głowa jest jedna. Życie też jest jedno i trzeba się starać o to, by zawsze myśleć. Wakacje i lato nie mogą stanowić wyrwy w całości, powinno się je wpisać w sensowną całość. Taką spójność w myśleniu daje światło wiary – lumen fidei. Pomysły na odpoczynek, które nie pasują do naszej wiary, są szkodliwe i nie trzeba ich realizować, nawet jeśli są modne i mają dobrą prasę.

ks. Stefan Moszoro-Dabrowski Autor jest dziennikarzem duchownym prałatury Opus Dei w Warszawie. Prowadzi stronę www.ostatniaszuflada.pl Idziemy nr 32 (413), 11 sierpnia 2013 r.