Katalizatory i odżywki

Nauka o zarządzaniu stawia ciekawe pytanie również dla innych zawodów: Co mogą robić menedżerowie (czytaj: przełożeni, wychowawcy, duszpasterze), by ich podwładni czuli się zmotywowani, zaangażowani i szczęśliwi? Jak powinni ułatwiać im osiąganie codziennych postępów w pracy? Spece od zarządzania doradzają korzystanie z tak zwanych „katalizatorów ” i „odżywek”.

„Katalizatory” to działania, które ułatwiają pracę. Należą do nich: wytyczanie konkretnych celów, przyznawanie pracownikom autonomii, zapewnianie im wystarczających zasobów i czasu, pomoc w wykonywaniu pracy, otwarte wyciąganie wniosków z porażek i sukcesów oraz umożliwianie swobodnego wymieniania się pomysłami. Ich przeciwieństwem są „inhibitory”, takie jak brak wsparcia lub – o zgrozo! – aktywne utrudnianie pracy.

„Odżywki” to akty osobistego wsparcia, jak: szacunek i uznanie, poparcie, komfort emocjonalny i możliwość nawiązywania bliskich więzi. W przeciwieństwie do nich „toksyny” objawiają się brakiem szacunku, zniechęcaniem, lekceważeniem cudzych emocji i konfliktami między ludźmi. „Odżywki” i „toksyny” bezpośrednio i natychmiast wpływają na wewnętrzny stan pracowników.

„Katalizatory” i „odżywki” – oraz ich przeciwieństwa – oddziałują na jakość pracy ludzi, ponieważ wpływają na to, jak postrzegają oni wykonywane zadania, a nawet samych siebie. Kiedy, na przykład, menedżer dba o to, by jego pracownicy mieli potrzebne zasoby, sygnalizuje, że to, co robią, jest ważne i cenne. Gdy chwali podwładnych za wykonywaną pracę, sygnalizuje, że są oni ważni dla firmy.

Poradniki dla menadżerów są konkretne do bólu. Można w nich znaleźć raporty do codziennego wypełniania w celu doskonalenia pracy kierowniczej. Jest to rodzaj „rachunku sumienia”, aby poprawiać własne działanie katalizatora i nawracać się od zachowań właściwych dla inhibitora. Raport sumuje umacnianie takich działań, które dodają podwładnym siły, czyli stosowanie odżywek dla podwładnych dodających im skrzydeł i tępi wszelkie zachowania toksyczne, czyli demobilizujące.

Porady ze świata menedżerów można zestawić z zakończeniem przypowieści o obrotnym rządcy: „Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z ludźmi podobnymi sobie niż synowie światłości” (Łk 16,8). Pozwoli to nam stawiać sobie wysoko poprzeczkę co do własnych zachowań w zadaniach, jakie Pan nam powierza.

ks. Stefan Moszoro-Dąbrowski Autor jest duchownym Prałatury Opus Dei w Warszawie. Prowadzi stronę www.ostatniaszuflada.pl Idziemy nr 26 (407), 30 czerwca 2013 r.