Jan Chrzciciel był synem kapłana w świątyni jerozolimskiej Zachariasza i Elżbiety, krewnej Maryi – Matki Jezusa.
Mógł wieść życie spokojne i dostatnie, ale za głosem Bożego powołania udał się na Pustynię Judzką, aby w ascezie i w uniżeniu "stawać się głosem wołającym na pustyni"
– zaznacza ks. prof. Wróbel.
OKREŚLENIE TOŻSAMOŚCI
To określenie zaczerpnięte od proroka Izajasza staje się opisem jego tożsamości. Jan Chrzciciel uczy nas, że aby wypełniać wolę Boga, trzeba jasno określić swoją tożsamość
– dodaje.
Jan wie, że nie jest Mesjaszem, Eliaszem ani innym z proroków.
Jest świadkiem Mesjasza głęboko zjednoczonym z Bogiem. On świadczy, że Jezus jest Światłością Świata, on także w Jezusie rozpoznaje Baranka, który gładzi grzechy świata
– pisze Pełnomocnik Rektora KUL ds. relacji katolicko-żydowskich i badań naukowych w Ziemi Świętej.
Słowem i czynem Jan wzywa do nawrócenia i zapowiada wyzwolenie z grzechów.
W całej swojej pokorze jest jednak świadomy, że jego chrzest stanowi jedynie przygotowanie na spotkanie z prawdziwym Mesjaszem, któremu nie jest on godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała (J 1,27)
– podkreśla ks. prof. Mirosław Wróbel i dodaje, że tożsamość Jana, „kształtuje się w przestrzeni pokory, uniżenia i pełnego zaufania Bogu".
Świadectwo Jana dotyczy także wszystkich chrześcijan. Uczy, jak ważną i potrzebną w życiu jest funkcja pokornego świadka Boga.
Im głębiej (chrześcijanin) potrafi przylgnąć do Trójjedynego Boga, tym bardziej doświadcza Jego mocy i zwycięstwa nad grzechem i słabością
– podsumowuje ks. prof. Mirosław Wróbel.
Komentarz wideo:
https://www.youtube.com/watch?v=fS_Rwvwl5so
Cały komentarz na stronie Centrum Heschela KUL
Centrum Heschela KUL
.jpg&w=624&h=543 "Zapisy na Dominikańskie Warsztaty Muzyki Liturgicznej w Łodzi")
