Na lotnisku w Paryżu

Jego dramatyczna kariera została dokładnie opisana w wielu publikacjach i książkach. Przez wiele lat występował on w klasycznych i współczesnych spektaklach baletowych na całym świecie. Był także awanturniczym celebrytą, grał w filmach (m.in. tytułowa rola w „Valentino” Kena Russella w 1976 r.), pisał.

„Biały kruk” opowiada, jak młody Nuriejew podczas wyjazdu leningradzkiego baletu do Paryża w 1961 r. w czasie wielodniowych występów był inwigilowany przez towarzyszący baletowi zespół agentów KGB z powodu zbyt swobodnego zachowania i kontaktów z cudzoziemcami. Na lotnisku doszło do dramatycznych wydarzeń, w wyniku których artysta pozostał we Francji.

Autorzy przeplatają film licznymi retrospekcjami z dzieciństwa i młodości artysty. Poznajemy biedny dom w prowincjonalnej, wielonarodowej Baszkirii, problemy dorastającego chłopca, dramatyczne losy powracającego z wojny ojca, naukę tańca w Leningradzie i Moskwie. Okazuje się, że młody adept baletu w trudnej rzeczywistości ZSRR potrafił skutecznie walczyć o swoją karierę, nawet kosztem konfliktów i awantur. Sytuacji nie ułatwiała mu narastająca świadomość homoseksualizmu, który gwiazdor i celebryta mógł ujawnić dopiero na Zachodzie, co wywoływało mnóstwo skandali.

Starannie nakręcony film Fiennesa, ze znakomitymi sekwencjami końcowymi na paryskim lotnisku, ma wielkie walory poznawcze. Ciekawe, że „Biały kruk” został zrealizowany przez ekipę brytyjską w kooperacji z producentami i aktorami rosyjskimi, którzy grają tu ważne role drugoplanowe. Niektóre sceny zostały zrealizowane w Petersburgu. Świadczy to o zaufaniu, jakim Rosjanie, przeczuleni na punkcie swoich wybitnych artystów, obdarzyli autorów tego filmu. W roli głównej wystąpił ukraiński tancerz Oleg Ivenko, jako aktor bardzo nierówny, lecz znakomity w scenach baletowych.

„Biały kruk” (The White Crow), Wielka Brytania/Francja, 2018. Reżyseria: Ralf Fiennes. Wykonawcy: Oleg Ivenko, Ralf Fiennes, Louis Hofmann, Adele Exarchopoulos, Sergei Polunin i inni. Dystrybucja: UIP