Nowe żeńskie zgromadzenia zakonne w Polsce

Część z nowych w Polsce żeńskich zgromadzeń zakonnych powstało w kraju, część przybyło z zagranicy.

 Siostry Zawierzanki

Wspólnota Niepokalnej Matki Bożej Wielkiego Zawierzenia, czyli Siostry Zawierzanki to zgromadzenie założone w 1986 r. przez jezuitę, o. Bronisława Mokrzyckiego SJ. Zgromadzenie ma charakter kontemplacyjno-apostolski. Siostry posługują umożliwiając osobom świeckim i duchownym odprawienia indywidualnych dni skupienia oraz rekolekcji ignacjańskich – w części lub całych. Prowadzą otwarte przez cały rok domy klasztorno-rekolekcyjne, zwane Ogniskami Rekolekcji, gdzie może przyjechać każdy chętny, by w nich uczestniczyć. Osoby biorące udział w rekolekcjach mogą też korzystać z indywidualnego kierownictwa duchowego Siostry Zawierzenia.

Obecnie wspólnota posługuje w ośrodkach rekolekcyjnych: w Bliznem, Częstochowie, Antoniowie, Kiczni oraz Pietrowicach Wielkich. Siostry Zawierzanki cieszą się dużą liczbą nowych powołań. W ostatnim roku we wspólnocie było 6 postulantek i 10 nowicjuszek.

Małe Siostry Baranka

„Zraniony nigdy nie przestanę kochać” – to dewiza Wspólnoty Baranka – nowej gałęzi wyrastającej z Zakonu Kaznodziejskiego. Wspólnota powstała we Francji, oficjalnie zatwierdzona została w 1981 r. W ramach wspólnoty funkcjonują Fraternie Małych Sióstr i Fraternie Małych Braci. Mają ten sam charyzmat i tę samą liturgię, często sprawowaną wspólnie.

Małe Siostry i Mali Bracia Baranka poszukują duchowości związanej początkiem zakonów żebraczych, próbując łączyć charyzmat św. Dominika i św. Franciszka z Asyżu. Żyją z tego co otrzymają. Chodzą po domach, głoszą Ewangelię i proszą o wsparcie. Są blisko ubogich. Charakterystyczna dla nich jest też troska o Słowo Boże, wyrażająca się m.in. w praktyce mandukacji – powtarzaniu i uczeniu się na pamięć fragmentów Pisma św.

Małe Siostry Baranka są w Polsce od 2001 r. Ich klasztor znajduje się w Choroniu w archidiecezji częstochowskiej. Obecnie powstaje tam też klasztor Małych Braci Baranka. Poświęcenie klasztoru odbędzie się 19 czerwca 2021 r.

Oprócz Małych Sióstr i Małych braci do Wspólnoty Baranka przynależą też osoby świeckie – niezamężne, żyjące w rodzinach, dzieci, młodzież a także księża diecezjalni. Tworzą oni tzw. Rodzinę Baranka.

Jadwiżanki Wawelskie

Ewangelizacja i nowa ewangelizacja – to szczególny charyzmat Zgromadzenia Sióstr Świętej Jadwigi Królowej Służebnic Chrystusa Obecnego, czyli Jadwiżanek Wawelskich, wspólnoty założonej w 1990 r. w Krakowie przez bp. Wacława Świerzawskiego.

Głównym zadaniem apostolskim Sióstr Jadwiżanek jest pomoc w przygotowaniu ludzi dorosłych do sakramentów inicjacji chrześcijańskiej – chrztu, bierzmowania i Eucharystii. Obecnie posługują w trzech ośrodkach katechumenalnych: w Krakowie, w Sandomierzu i w Szczecinie. Ich praca wiąże się też z duchową pomocą osobom towarzyszącym katechumenom, ich rodzicom chrzestnym oraz najbliższym.

Siostry obejmują troską również osoby już ochrzczone, pomagając im odkryć więź z Chrystusem i wartość innych sakramentów. Służą ludziom zagubionym i przeżywającym kryzys wiary. Starają się wspierać tych, którzy znajdują się w dramatycznej sytuacji życiowej oraz tych, którzy utracili sens życia. Główną metodą ich pracy są indywidualne rozmowy.

Mniszki od Betlejem

Jedyny klasztor rodziny betlejemskiej w Polsce – monaster Sióstr Betlejemitek – znajduje się w Grabowcu na Kaszubach. Wspólnota monastyczna od Betlejem, od Wniebowzięcia Najświętszej Dziewicy Maryi i od świętego Brunona to nowa wspólnota mnisza wpisująca się w duchowość kartuską. Opiera się na regule św. Brunona z Kolonii, ustalonej w XI wieku, ale nawiązującej do duchowości wschodniej wypracowanej jeszcze w starożytności w pustelniach pustynnych. Wspólnota Powstała we Francji w 1951 r., zatwierdzona została przez papieża Jana Pawła II w 1993 r. Ma dwie gałęzie – żeńską i męską. Mniszki i mnisi żyją w osobnych monasterach. Ich charyzmatem jest kontemplacja, a zwłaszcza adoracja Jezusa Eucharystycznego, na wzór Maryi adorującej Go w żłóbku.

Siostry Betlejemitki przybyły do Polski w 1998 r. Żyją w samotności i milczeniu. Zajmują się pracą rzemieślniczą, każda we własnej celi. Spotykają się na Eucharystii, adoracji i liturgii godzin. Kaplica, podobnie jak w przypadku innych wspólnot betlejemskich, stylizowana jest na stajenkę betlejemską. Liturgia, sprawowana w większości po łacinie, ma w sobie wiele inspiracji Kościołów wschodnich.

Osobna przestrzeń klasztoru przeznaczona jest dla gości, którzy mogą przyjechać, by w ciszy szukać kontaktu z Bogiem.

Siostry Uczennice Krzyża

Misją zgromadzenia, które powstało w 1982 r. jest formacja świeckich apostołów. Wiele idei towarzyszących tej misji zaczerpniętych jest z ruchu apostolskiego Pomocników Matki Kościoła, w który zaangażowana była założycielka zgromadzenia, nazaretanka, siostra Christiana Mickiewicz.

Siostry organizują rekolekcje, spotkania dla rodzin, spotkania dla młodzieży itp.

Ich praca, już w 1996 r. zaowocowała powstaniem pierwszej Wspólnoty Uczniów Krzyża. Uczniowie Krzyża to świeccy: mężczyźni, kobiety, młodzi, starsi, żyjący samotnie lub w rodzinach, pragnący realizować powołanie katolika świeckiego: ucznia Jezusa i ucznia Krzyża. Swoją formację mogą przeżywać we wspólnocie lub indywidualnie. Obecnie funkcjonują w Polsce 4 wspólnoty Uczniów Krzyża. Każdej z nich, jak i indywidualnym Uczniom Krzyża towarzyszą siostry Uczennice Krzyża.

***

Konferencja Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych (KWPŻZZ) nie posiada informacji o wszystkich nowych wspólnotach powstających i osiedlających się w Polsce. Według danych zgromadzonych przez sekretariat Konferencji począwszy od 1977 r. w kraju pojawiło się aż 70 nowych zgromadzeń żeńskich. Zwłaszcza w latach 80 tych i po 1989 r. do Polski przybyło wiele zgromadzeń zakorzenionych w innych krajach, zwłaszcza w Włoszech i we Francji, a czasem nawet na innych kontynentach. 7 nowych zgromadzeń to wspólnoty rodzime, które powstały w Polsce (Jadwiżanki Wawelskie, Zgromadzenie Sióstr Maryi Matki Kapłanów, Misjonarki Krwi Chrystusa, Siostry Uczennice Krzyża, Wspólnota z Lipia, Siostry Zawierzanki oraz Służebnice Bożego Miłosierdzia).

Kilka spośród wspólnot, które pojawiły się w tym czasie w Polsce, to wspólnoty monastyczne, np. Zgromadzenie Sióstr Świętego Jana, Mniszki od Betlejem, Wspólnota Jerozolimska, czy Służebnice Bożego Miłosierdzia (wspólnota rodzima).

Spośród wspomnianych 70 zgromadzeń 16, (w tym 3 z Polski – Jadwiżanki Wawelskie, Siostry Uczennice Krzyża i Siostry Zawierzanki) włączonych zostało do KWPŻZZ. Zgromadzenia te posiadają w sumie 55 domów. Żyje w nich 417 sióstr.

Z danych Konferencji wynika, że 9 zagranicznych zgromadzeń, które rozpoczęły działalność w Polsce, po pewnym czasie opuściło kraj.