Niewielka i niezwykła

Wieś Otwock Wielki ma bardzo ciekawą historię. Jest wzmiankowana już od 1407 r. Od XVII w. miejsce należało do Bielińskich, którzy z ubogiej szlachty ciechanowskiej awansowali do godności senatorskich. Ród ten miał liczne posiadłości, które ciągnęły się od Karczewa aż po Garwolin. Pozostałością po nich jest barokowy pałac w Otwocku Wielkim, zbudowany na przełomie XVII i XVIII w. na sztucznej wyspie. To właśnie tu w 1705 r. nasz późniejszy król elekcyjny August II Mocny i car Rosji Piotr Wielki spotkali się i rozmawiali o rozbiorze Polski. Dawniej pałac był rezydencją dygnitarzy komunistycznych, potem własnością Prezydenta RP, a obecnie jest filią Muzeum Narodowego w Warszawie. Warto go odwiedzić, gdyż ma piękne wnętrza, a wokół rozciąga się zadbany park.

Skąd w Otwocku Wielkim odrębna parafia? W roku 1981 zaistniała konieczność stworzenia tu punktu katechetycznego. Ówczesny dyrektor miejscowej Szkoły Podstawowej Jan Siwek przy wsparciu ówczesnego proboszcza Karczewa ks. Edwarda Święckiego wystąpił o przydział na ten cel działki należącej do szkoły. Od 1984 r. zaczęły się prace. Budynek z czasem znienił swoją funkcję. Z sali katechetycznej i kaplicy stał się kościołem. Projekt architektoniczny wykonała inż. Anna Zabłocka-Szymańska z Otwocka. Witraże zrobiła pracownia Macieja Malickiego i Mirosława Spirowskiego. Krzysztof Łempicki stworzył stacje Drogi Krzyżowej. Roman Suchecki z Wygody ufundował dzwon, odlany w ludwisarni Saturnina Skubiszewskiego. Od 5 lutego 1998 r. zaczął tu funkcjonować samodzielny ośrodek duszpasterski, który 25 marca 1999 r. stał się parafią. Od 4 lipca 2010 r. proboszczem i jedynym duszpasterzem jest ks. Janusz Krzyżewski.

– Jesteśmy spokojną wspólnotą. Wśród parafian mamy grupę doradców, na którą zawsze można liczyć. Działają ministranci, bielanki, są trzy grupy różańcowe. Kiedy ostatnio zachorowała młoda dziewczyna, Natalia, mieszkańcy zorganizowali na jej rzecz piknik charytatywny. Wykazali się wtedy dużą aktywnością – opowiada ks. Krzyżewski. – W tym roku obchodzona była 20. rocznica erygowania parafii. Połączyliśmy to z bierzmowaniem, był u nas ksiądz biskup, który powiedział wiele ciepłych słów.

Tradycją stała się już barwna procesja z pięknymi ołtarzami na Boże Ciało. – Trudno nie docenić wysiłku parafian przygotowujacych ołtarze. Są one naprawdę piękne, widać, że włożono w nie dużo pracy i serca – chwali proboszcz.

Przez parafię przechodzą cztery pielgrzymki: Piegrzymka Świderska MSF, Pielgrzymka Młodzieży o Trzeźwość Narodu Polskiego, Praska Pielgrzymka Rodzin, Praska Pielgrzymka Piesza Pomocników Matki Kościoła. Mają tu odpoczynek i obiad w Kępie Nadbrzeskiej. Pielgrzymi zawsze chwalą sobie naszą gościnność – zaznacza ks. Krzyżewski.

– Prace przy parafii były i są prowadzone – dodaje proboszcz. Do ważnych inwestycji należy zaliczyć wykonanie ołtarza, ambony i chrzcielnicy, kupno konfesjonału, wymianę poszycia dachu wraz z nową blachą i ociepleniem poddasza, założenie witraży z postaciami Ewangelistów wokół witraża Matki Bożej Ostrobramskiej. Pojawił się parking, pomieszczenia mieszkalne i pas zieleni. Dębowy ołtarz z lipowymi ozdobami, z Jezusem Miłosiernym i tabernakulum wykonali Władysław Czop z Zakopanego i Andrzej Stryczula-Ujejski z Cichego. Oryginalnym rozwiązaniem jest obudowa ołtarzowa w formie okna witrażowego. – Jak na małą parafię to duże przedsięwzięcia – twierdzi ks. Krzyżewski. – Planujemy jeszcze zrobić podjazd dla osób niepełnosprawnych i wózków dziecięcych, wymienić nawierzchnię schodów wejściowych oraz wyłożyć posadzkę granitową w kościele – zapowiada.

Parafia jest położona w atrakcyjnej okolicy. Niedaleko płynie malowniczo Wisła, znajdują się rezerwaty przyrody. Zaprasza muzeum w pobliskim pałacu. Jest dobre zaplecze gastronomiczne, a mieszkańcy są życzliwi i gościnni. Warto odwiedzić to miejsce.