Księża z pasją

Chciałby, aby w Gdeszynie odbywały się spotkania dzieci polskich, ukraińskich, żydowskich, bo patron szkoły bł. ks. Pisarski zawsze starał się łączyć te narody.

W DYSKOTECE I NA ULICY

Jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych księży w Polsce. Był jednym z bohaterów kalendarza „Powołani. Poznaj księży z pasją” na rok 2011. Na stronie Pogotowia Duchowego napisał: „Cieszę się, że jestem księdzem”.

– Nie mam telewizora i samochodu, dużo czasu spędzam na miejscu z ludźmi, na osiedlu, i z młodymi, i ze starszymi. To bardzo wdzięczna praca, na miłość ludzie odpowiadają miłością. Doświadczam tego. Uśmiechy na ulicy i w tramwaju, dzieci machające rączką w drodze do przedszkola – nasza plebania mieści się w miejskim przedszkolu – czy basowe: „Pochwalony” od dresów na boisku. Cieszę się też z tego, że Jezus dał mi łaskę pewności powołania, wiem, że jestem na swoim miejscu – opowiada ks. Michał Misiak, wikariusz w parafii Matki Bożej Fatimskiej w Łodzi.

Ksiądz Michał pojawił się na łamach naszego tygodnika w lutym 2011 roku jako twórca dyskotek ewangelizacyjnych. Wydarzenia organizowane z diakonią ewangelizacji Ruchu Światło-Życie gromadziły tysiące młodych osób nie tylko z Łodzi, ale i z całej Polski. Po trzech latach Bóg pokazał mu inne pole do działania. Ksiądz skupił się na ewangelizacji ulicznej. Rozmawia zarówno z pijaczkami pod sklepem, jak i z młodymi w bramach czy na boiskach. Z tymi, którzy do niego przychodzą, jak i tzw. dresiarzami.

– Ruszam z młodzieżą na główną ulicę miasta. Mamy wielkie lustro z napisem: „Oto człowiek, którego kocha Bóg” i karton wstawiany do pustego futerału gitary „Uśmiechnij się, Bóg Cię kocha” – opowiada ks. Michał. – Lubię mówić o miłości Boga na katechezie i kazaniach. Uwielbiam pokazywać Boga bliskiego, w życiu codziennym, w akcjach ewangelizacyjnych czy przez Facebook.

Księdza Michała na ulicach Łodzi praktycznie zawsze można zobaczyć w sutannie, także podczas Łódź Maraton Dbam o Zdrowie, gdzie zresztą nie był jedynym księdzem. Na plecach miał napis: „Wyspowiadaj się, WYGRASZ życie wieczne”. Pobłogosławił niejednego uczestnika.

– Często chodzę w sutannie, nawet do sklepu co rano czy na Różaniec w nocy, lubię być kojarzony z Bogiem. Jak nie noszę stroju duchownego, to zakładam koszulkę ewangelizacyjną – mówi.

– W tej chwili wiele czasu poświęcam, by przygotować oazę rekolekcyjną i pielgrzymkę dla młodzieży oraz rekolekcje dla ministrantów. Zbieram chętnych na te wyjazdy i szukam pieniędzy, by dla nikogo brak funduszy nie był przeszkodą – opowiada ks. Misiak. – Pracujemy też z księdzem proboszczem nad projektem budowy Parkour Parku przy naszym kościele parafialnym. Przez dwa ostatnie miesiące spotykamy się ekipą ok. 100 osób na młodzieżowych majowych i czerwcowych nabożeństwach. Schodzimy się raz na plac zabaw, raz na boisku osiedlowym. Po zakończeniu modlitwy gramy w piłkę i śpiewamy przy gitarze, często służę wtedy spowiedzią.

– Oddałem się Jezusowi całkowicie. Staram się tylko usłyszeć każdego dnia, co Pan chce ode mnie. Staram się uczynić ze swojego życia dar dla Boga, a On, że jest Bogiem dobrym, chętnie się dzieli i mnie posyła to tu, to tam. Czuję to najwyraźniej w łasce posłuszeństwa Kościołowi. A że ma to wymiar tak bardzo społeczny, to pewnie dlatego, że kocham ludzi i mam poczucie, że trzeba ukazywać ludziom Boga jako rozwiązanie wszystkich życiowych sytuacji. Dostaję bardzo wiele. Mam wypróbowanych przyjaciół, z którymi się modlę, mam za sobą trzy „margaretki” – grupy ludzi, którzy modlą się za mnie, Pan Bóg mi wynagradza też przez stałego spowiednika i mądrych, życzliwych współbraci do pomocy, których stawia na mojej drodze. Lecz nade wszystko czekam jeszcze na zapłatę po śmierci – zdradza ks. Michał.

NA PRADZE I W KANAŁACH

Ksiądz Konrad Hasior jest znany z działania ekstremalnego: schodzi do żerańskich kanałów na zaproszenie bezdomnych, rozmawia z nimi i powoli przybliża im Pana Boga.