Św. Jan Bosko - "ojciec i nauczyciel młodzieży"

Święty Jan Bosko opiekował się tzw. dziećmi ulicy, organizował oratoria dla młodzieży. Stworzył program wychowawczy, którego głównymi filarami były nauka i modlitwa. Uczył podopiecznych, jak wypełniać religijne obowiązki i radośnie spędzać czas.

Urodził się 16 sierpnia 1815 r. w Becchi we Włoszech. W 1841 r. przyjął święcenia kapłańskie. Posługiwał wśród więźniów i chorych. W 1844 r. otworzył pierwsze oratorium dla młodzieży na przedmieściach Valdocco. Trzy lata później ksiądz Bosko założył kolejne oratorium, w 1852 r. zbudował kościół dla swoich podopiecznych, a następnie otworzył dla nich zakłady pracy. W 1855 roku założył Towarzystwo św. Franciszka Salezego – salezjanów. Pierwszym jego członkiem został Michał Rua, późniejszy następca św. Jana Bosko. Kontynuacją jego dzieł apostolskich było powstanie w 1872 r. żeńskiej gałęzi salezjanów - Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki Wiernych, nazywanych salezjankami. Zgromadzenie dwa lata później wysłało pierwszych misjonarzy do Ameryki; w międzyczasie w całej Europie powstawały domy salezjańskie.

Św. Jan Bosko obdarzony był wieloma nadprzyrodzonymi darami. Miał dar przenikania ludzkich sumień. Jeden z wychowanków zapytał go kiedyś, czy ten zna jego aktualne grzechy i zdziwił się, kiedy ksiądz na ucho wymienił mu wszystkie jego przewinienia.

Święty znany był również z proroczych snów i wizji. Jedna z nich dotyczyła przyszłych dziejów Kościoła. To obraz dwóch flot, które stają naprzeciw siebie. Walka między nimi, to walka z nieprzyjacielem oraz prześladowania, jakie będzie musiał przejść Kościół. Na czele okrętu flagowego stoi papież i przejmuje jego stery. W wizji pojawiają się również dwie kolumny okryte światłem. Na jednej z nich jest Hostia z napisem: Sanctus Credentium (ratunek dla wierzących); na drugiej, mniejszej: Auxilium Christianorum (wspomożenie dla chrześcijan). Św. Jan Bosko wyjaśniał, że ratunkiem dla ludzi będzie Eucharystia oraz Najświętsza Maryja Panna.

Jedną z bardziej znanych wizji włoskiego świętego była jego wizja piekła: drogi, którą określił jako wygodną, niewybrukowaną, ale gwałtownie schodzącą w dół, prowadzącą prosto do ziejącego ogniem pieca. Św. Jan Bosko widział podążających nią licznie chłopców. Na tej drodze były też wypisane grzechy: pycha, nieposłuszeństwo, zazdrość, nieczystość, obżarstwo, lenistwo, złość. W wizji świętego pojawiają się także dwa miecze: Najświętszy Sakrament i Matka Boża oraz symbolizujący spowiedź młotek. Na odrzwiach z brązu widoczny jest napis: „Miejsce, gdzie nie ma zbawienia”. Ks. Bosko zapytał Boga o ratunek dla idących tą drogą i usłyszał wyraźnie słowa: Avertere – Zmień życie.

Święty posiadał również dar cudownego uzdrawiania chorych. Znane jest rozmnożenie komunikantów podczas sprawowania Eucharystii, uzdrowienie chłopców dotkniętych ospą. Dawał chorym pigułki z chleba albo z mąki i cukru, polecał im odmawiać przez trzy, niekiedy przez dziewięć dni jedno „Zdrowaś Maryja" i „Witaj Królowo", i uwalniał ich w ten sposób od najcięższych nawet chorób. Jako młody kapłan, w roku 1849 wskrzesił pewnego chłopca z martwych.

Podziwiali go i ludzie biedni i prości, i wykształceni, posiadający wysoki status społeczny. Nazywali go świętym nawet wrogowie Kościoła, jak współczesny minister wyznań Urban Ratazzi, twórca ustawodawstwa włoskiego zwróconego przeciw Kościołowi katolickiemu. Przyznał on: „Ksiądz Bosko jest może największym cudem tego stulecia".

Św. Jan Bosko cieszył się również wielkim szacunkiem papieży. Pius IX nazywał go „skarbem Włoch", a Leon XIII „świętym człowiekiem". Z kolei papież Franciszek w liście z okazji dwusetlecia urodzin św. Jana Bosko dziękował Bogu za tak wielkiego świętego i wskazywał na zasadnicze aspekty duchowego i duszpasterskiego dziedzictwa Świętego.

Ksiądz Bosko uczy nas przede wszystkim, aby nie stać bezczynnie, ale zaangażować się, zaproponować ludziom młodym integralne doświadczenie wychowawcze, które - mocno oparte na wymiarze religijnym - zaangażuje umysł, uczucia, całą osobę, uważaną zawsze jako stworzoną i kochaną przez Boga.

- czytamy we wspomnianym liście.

Innym razem, podczas swojej wizyty w Turynie w 2015 roku Ojciec Święty wskazał m.in. na tradycję konkretnego podchodzenia przez salezjanów do napotykanych problemów duszpasterskich.

W tamtym okresie, pod koniec XIX wieku, ten region Włoch był masoński i pełen księżożerczych antyklerykałów, także demoniczny, co podkreślam, bo Turyn to jeden z punktów tej demoniczności. A przecież policzcie ilu świętych stąd wyszło! Pan dał pewną misję rodzinom tamtych czasów. Dzisiaj wiele spraw zostało ulepszonych, są komputery i tyle innych rzeczy. Ale sytuacja młodych jest mniej więcej podobna. Ks. Bosko pracował właśnie z takimi: bez pracy, bez nauki, z żyjącymi na ulicy.

- mówił papież.

Św. Jan Bosko zmarł 31 stycznia 1888 r. Pius XI beatyfikował go 2 czerwca 1929 r., a kanonizował 1 kwietnia 1934 r., w Wielkanoc.

Jest patronem młodzieży, młodych robotników i rzemieślników.

Relikwie św. Jana Bosko znajdują się w Bazylice Wspomożycielki Wiernych w Turynie. Relikwiarz ma postać figury wiernie oddającej postać świętego, w której zostały umieszczone relikwie – kości prawej dłoni.

W chwili śmierci Założyciela zgromadzenie salezjanów miało 58 domów i liczyło 1049 członków. Obecnie ponad 16 000 salezjanów prowadzi 1830 placówek w 128 krajach świata. Rodzina Salezjańska, do której należą zakonnicy i świeccy żyjący duchowością ks. Bosko, liczy ponad 400 000 członków.

Przeczytaj także: Inspirujące myśli św. Jana Bosko

Źródło:  brewiarz.pl, książka ks. J. Barganowski, „Sny – wizje św. Jana Bosko, Apostoła Młodzieży”, Warszawa 1990.