Nasi bracia

Nie tylko Syria, ale i znaczna część Iraku, a także Egipt czy Jordania i Liban to tereny, gdzie żyją nasi bracia chrześcijanie. Z powodu odległości, jaka ich od nas dzieli, są wciąż poza naszym obszarem trosk. Za nimi smutne święta i pewnie nie lepszy Nowy Rok. Wielu z nich musiało w ostatnich miesiącach uciekać z domów w obawie przed walkami lub przed radykałami z tzw. Państwa Islamskiego. Ekstremiści z ISIS dokonywali mordów zarówno na szyickich muzułmanach, jazydach, jak i na chrześcijanach. Wielu z nich zmuszali do przejścia na radykalną wersję islamu. Z ponad półtoramilionowej wspólnoty chrześcijan w Iraku dziś zostało ich niecałe 200 tys. W sierpniu 2014 r. z Niniwy uciekło około 100 tys. irackich chrześcijan. W lutym 2015 r. w Egipcie fanatycy ścięli 21 Koptów. Inni fanatycy porwali około 150 Asyryjczyków w północnej części Syrii.

Kościół alarmuje o exodusie chrześcijan z Syrii i z Iraku. Masowe zabójstwa chrześcijan przez ISIS zostały oficjalnie uznane za zbrodnie przeciwko ludzkości przez Unię Europejską, Stany Zjednoczone, Wielką Brytanię i Kanadę.

Nasz kraj zwiększył pomoc dla uchodźców syryjskich na Bliskim Wschodzie. Polska reakcja na kryzys migracyjny to także wpłata 3 mln euro na unijny fundusz MADAD, a także ok. 16,5 mln euro wniesione do Tureckiego Instrumentu na rzecz Uchodźców. Rząd realizuje także wspólny projekt z Niemcami, polegający m.in na odbudowie szkół i zapewnieniu bezpieczeństwa w pasie tzw. korytarzy humanitarnych. Bo przecież nie jest tak, że każdy chce stamtąd uciekać. Ci jednak, którzy chcą tam zostać, nie mają dziś nawet gdzie żyć ani gdzie się modlić. Rodziny zamordowane, a córki zgwałcone....Taki ogrom nieszczęścia jest trudny do uniesienia. Na przestrzeni minionego wieku były to problemy nieobce także i nam Polakom!

W niesieniu pomocy humanitarnej rząd współpracuje z organizacjami pozarządowymi oraz polskimi ambasadami, które udzielają pomocy bezpośrednio w danym kraju. W Nowym Roku MSZ obiecuje jeszcze większe zaangażowanie. Duży udział ma w tym Kościół w Polsce i takie organizacje jak Caritas czy Pomoc Kościołowi w Potrzebie. Pewnie i każdy z nas też może się czymś w tej kwestii wykazać. Ale to wciąż zbyt mało.

Pamiętajmy o tym w nowym roku. Tym bardziej, że rok 2017 został ogłoszony Rokiem Świętego Brata Alberta, zarówno przez sejm, jak i przez episkopat. To okazja do odkrycia na nowo charyzmatu apostoła ubogich – mówią zgodnie zakonnicy i świeccy naśladujący działalność Adama Chmielowskiego. I ja się z tym zgadzam!