Przykład apostołów pokazuje, że choć ich wybór nie był przypadkowy, bo poprzedzony całonocnym modlitewnym spotkaniem z Ojcem na górze, jest jednak wyraźnym znakiem dla Kościoła.
komentarze Bractwa Słowa Bożego,
autor: dr Anna Rambiert-Kwaśniewska
Pierwsze czytanie: 1 Kor 6,1-11
Niegodni sędziowie
Wszelkie elitarne kluby i stowarzyszenia, czy to dżentelmeńskie, czy fanowskie, czy też naukowe, które roszczą sobie prawo do przyjęcia lub odrzucenia kandydatów stawiają zwykle przed nimi wysokie wymagania. Nawet ich spełnienie nie zawsze kończy się włączeniem do grona szczęśliwców. Jak się sprawy mają z Kościołem? Od zarania głównym kryterium jest wiara, która przynagla do uznania, że „Jezus jest Panem” i przemiana sposobu myślenia, czyli tzw. metanoia, zwana również „nawróceniem”. Oczywiście, kluczem otwierającym przystęp do wspólnoty jest sakramentalny chrzest – piętno do tego stopnia niezacieralne, że nie jest go w stanie zniweczyć nawet dobrowolny akt apostazji. Chrzest nie jest jednak gwarantem świętości, ale jedynie zaproszeniem do niej. Paweł w korespondencji z Koryntianami poświadcza to nader dosadnie, mówiąc o chrześcijanach (sic!), wśród których są: rozpustnicy, bałwochwalcy, cudzołożnicy, rozwiąźli, mężczyźni współżyjący z sobą, złodzieje, chciwi, pijacy, oszczercy, zdziercy i – jak można sądzić – sykofanci. Czyż to nie przewrotność, że ci, którzy dopuszczali się takich wykroczeń oraz wszyscy my, którzy stale upadamy, po poddaniu się uzdrawiającej łasce Chrystusa będziemy sędziami tego świata? Tajemnica Bożego wybraństwa i miłosierdzia jest absolutnie wręcz niezgłębiona.
Psalm responsoryjny: Ps 149,1b-2.3-4.5-6a i 9b
Sędziowie - uzurpatorzy
Przedostatni psalm z księgi tych wyjątkowych hymnów uznawany jest za utwór sięgający czasów greckich, zaś jego treść przywołuje na myśl zgromadzenie tańczących pod Ścianą Płaczu chasydów. To właśnie chasydzi (?ăsîdîm), a nie święci (qed?šîm), jak chce tego przekład, tworzą owo rozśpiewane i roztańczone zgromadzenie. Kim są chasydzi? Tymi, którzy są bezwzględnie wierni i niezwykle pobożni, skupieni głównie na studiowaniu Bożego Prawa i jemu podporządkowujący każde ze swoich działań. W starożytności byli religijnym ruchem oporu wobec ekspansji kultury hellenistycznej. Wedle psalmu, rościć sobie mieli prawo do sprawowania sądu nad światem pogańskim. W tym kluczu są protoplastami świętych Kościoła (ale nie w znaczeniu kanonizacji, ale biblijnym). Dostrzec należy jednak pewną różnicę. W wypadku starożytnych chasydów prawo do sądu przywłaszczyli sobie oni sami, bez żadnej Bożej dyspozycji. Ich ruch się rozpadł albo podzielił na faryzejski i esseński, choć badacze nie mają co do tego pewności. W tym sensie stanowią przestrogę. Zdolnym do sądu uczynić może jedynie Bóg, a nie osobiste przeświadczenie o własnej sprawiedliwości.
Ewangelia: Łk 6,12-19
Niegodni uczniowie
Uznawanie Dwunastu za niegodnych może pobrzmiewać kontrowersją, zwłaszcza w kontekście ich życia po Pięćdziesiątnicy i męczeńskiej śmierci. Nie sposób jednak oprzeć się w pełni uzasadnionemu wrażeniu, że Jezus powołał społeczność, która jest pars pro toto całego świata. Pośród nich znaleźli się: uczciwi i kochający, jak Jan, sprawiedliwi jak Jakub (choć rządni zaszczytów), wątpiący empiryści pokroju Tomasza, ciężko harujący na własne rodziny, choć trwożni, jak rybacy Piotr i Andrzej, dobrze wykształceni, jak Bartłomiej, a także uwikłani w politykę i walczący z doczesny porządkiem, jak Juda Tadeusz, wyzyskujący, pokroju Mateusza i w końcu niegodziwcy i zdrajcy, czyli Judasz Iskariota. Przykład apostołów pokazuje, że choć ich wybór nie był przypadkowy, bo poprzedzony całonocnym modlitewnym spotkaniem z Ojcem na górze, jest jednak wyraźnym znakiem dla Kościoła. Własną mocą nic nie jesteśmy w stanie uczynić, a jedynie z pomocą Ducha, który w nas mieszka i uzdalnia do wielkich dzieł. I to jest właśnie klucz do zrozumienia, jak to możliwe, że Bóg uczyni grzeszników sędziami świata. Nie jesteśmy bowiem mniej godni od tych, którzy doświadczyli Jego fizycznej, bo wcielonej obecności na tym świecie.
Co? Gdzie? Kiedy?
