COVID jako choroba zawodowa

fot. pexels.com

Za chorobę zawodową uważa się chorobę wymienioną w wykazie chorób zawodowych, który w formie rozporządzenia wydaje rada ministrów. W pkt 26 rozporządzenia są wpisane jako choroba zawodowa: choroby zakaźne lub pasożytnicze albo ich następstwa, bez wskazania rodzaju chorób kwalifikowanych jako zakaźne.

Z kolei zgodnie z kodeksem pracy za chorobę zawodową uważa się taką, co do której w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że choroba została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy.

Zatem jeżeli pracownik otrzyma decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej zgodnie z zasadami określonymi w prawie pracy, tj. przez lekarza medycyny pracy, to otwiera się dla pracownika droga do otrzymania świadczeń i uzyskania uprawnień będących następstwem choroby zawodowej.

Członkom rodziny ubezpieczonego, który zmarł wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, przysługuje jednorazowe odszkodowanie, a ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Świadczenia z tytułu chorób zawodowych, podobnie jak z tytułu wypadków przy pracy, są finansowane ze składek na ubezpieczenie wypadkowe.

Katalog tych świadczeń jest szerszy, są to również: zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne, zasiłek wyrównawczy, renta z tytułu niezdolności do pracy, renta szkoleniowa, renta rodzinna, dodatek do renty, dodatek pielęgnacyjny oraz pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych, a także zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne.

Zasady postępowania i tryb przyznawania świadczeń, ustalania ich wysokości oraz zasady ich wypłaty dla osób, za które są opłacane składki na ubezpieczenie wypadkowe, i członków rodzin pracownika określa ustawa o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Mimo że choroba została rozpoznana jako choroba zawodowa i wystąpił związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy chorobą a wykonywanymi obowiązkami zawodowymi, to świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługują w przypadku zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne (nie tylko wypadkowe) na kwotę przekraczającą jeden procent minimalnego wynagrodzenia za pracę. Warunek ten dotyczy osób, które do ubezpieczenia przystąpiły jako prowadzący działalność gospodarczą i osoby współpracujące, jako duchowni, oraz członków ich rodzin. Prawo do świadczenia nie przysługuje do czasu spłaty całości zadłużenia, ale przed upływem terminu przedawnienia, tj. po upływie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku o przyznanie świadczeń z tytułu choroby zawodowej.

Idziemy nr 49/2022