Uwaga na superbakterię

Do listopada 2016 r. jej obecność potwierdzono u 2300 pacjentów, a ich liczba bardzo szybko wzrasta, przede wszystkim wśród osób hospitalizowanych w warszawskich szpitalach.

Według mikrobiologa dr. Tomasza Ozorowskiego, prezesa Stowarzyszenia Epidemiologii Szpitalnej, sytuacja jest wynikiem wielu zaniedbań, m.in. nieprzestrzegania w szpitalach najważniejszych metod przerwania transmisji drobnoustrojów, tak podstawowych jak np. mycie rąk. Także niedocenianie, i to od lat, przez całą służbę zdrowia problemu narastania oporności bakterii. Ponadto jest to efekt aktów prawnych, które w kwestii profilaktyki zakażeń skłaniają szpitale do działań nieskutecznych czy wręcz fikcyjnych. Tak więc, jak mówi dr Ozorowski, New Delhi nie należy się bać pod warunkiem, że personel przestrzega podstawowych zasad higieny i dezynfekuje ręce.

Choć problem New Delhi rozpoczął się od Poznania, w tamtejszych szpitalach poradzono sobie, wprowadzając badania przesiewowe w celu identyfikacji nosicieli, izolację pacjentów, rygorystyczne przestrzeganie podstawowych procedur zapobiegających transmisji drobnoustroju itp. Podobnych działań nie podjęto dotąd w stolicy. Według dr. Ozorowskiego ci, którzy wybierają się w Warszawie do szpitala na planowaną operację, winni domagać się od personelu przestrzegania podstawowych zasad dotyczących bezpieczeństwa, jakim jest wspomniana higiena rąk. Ci, którzy wyszli ze szpitala z superbakterią, w większości pozostaną jedynie nosicielami. Jednak gdy rozwinie się zakażenie objawowe, np. zapalenie pęcherza moczowego czy płuc, mogą liczyć jedynie na to, że ich układ odpornościowy sam pokona superbakterię. Nie wiadomo, czy skuteczny antybiotyk na New Delhi zostanie w ogóle wynaleziony.