Już Konrad I Mazowiecki miał utrzymywać tutaj warzelnię soli! Wprawdzie najpierwsze zapiski o mieście pochodzą z XIII w., ale początki osady i grodu kasztelańskiego Słońsk, funkcjonującego niegdyś na terenie Ciechocinka, datowane są nawet na VIII-IX w. Jedno z największych źródeł solanki przyniosło tej miejscowości sukces i sławę. Dziś z dumą przypomina się, że warzelnia w Ciechocinku dała sól Polakom z zaboru rosyjskiego, bo do soli z Wieliczki czy Bochni stracili przecież dostęp. Decyzję o budowie tężni i warzelni podjął niedoceniany wciąż minister skarbu w Królestwie Polskim hr. Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki, z inicjatywy samego ks. Stanisława Staszica i na podstawie jego badań geologicznych.
Warzelnie produkowały sól na skalę przemysłową. Przełomem, który sprawił, że przemysłowy Ciechocinek stał się centrum uzdrowiskowym, był rok 1836. Wtedy to w zajeździe zainstalowano cztery miedziane wanny lecznicze, a ze zdrowotnych kąpieli solankowych skorzystało 120 osób. Równolegle powstały monumentalne Łazienki – budowane kolejno aż do XX w. Pod koniec XIX stulecia Ciechocinek był największym i najmodniejszym uzdrowiskiem w kraju.
Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu papierowym
Idziemy nr 27 (665), 8 lipca 2018 r.
Artykuł w całości ukaże się na stronie po 18 lipca 2018 r.
