Zakupy z dzieckiem

fot. Barbara Wiśniowska

Czasami trzeba zabrać ze sobą maleństwo. Z zakupów z maluchami mam dużo śmiesznych wspomnień. Najstarsza jeszcze jako zwinny niemowlak wymknęła mi się z wózka, wskoczyła na ladę, rzuciła się na żółty ser i wbiła swoje całe dwa ząbki w opakowanie. Kiedy jej to odebrałam, wgryzła się w bułkę. Sklepowa śmiała się ze mnie: „Ależ pani głodzi to dziecko”. No tak. Byłyśmy przed śniadaniem. Roczny synek na zakupach nauczył się mówić „buka” i „wigrono”. Kiedy już nabrali trochę rozumku, nauczyłam ich, że podczas jednych zakupów mogę spełnić jedną ich zachciankę. To pozwoliło uniknąć histerii. Bawiło mnie to ich bieganie i zamienianie: „Może jednak zostawimy soczki i weźmiemy jogurty”. Kiedy byli starsi, wytłumaczyłam, jak się sprawdza listę składników i zawartość cukru. Jeśli już bardzo potrzebujemy czegoś z cukrem, wybieramy opcję o najmniejszej zawartości. Raz z synem robiłam zakupy świąteczne. Wtedy jest obfitość słodyczy, także tych zdrowych. Naładował do wózka torcików figowych i ogromnych ilości suszonych owoców w cynamonie i polewach. Kiedy stwierdziłam, że to chyba będzie za drogie, powziął refleksję, że nie jest w stanie oprzeć się takim pysznym widokom i chyba powinien opuścić sklep.

Maleństwo wciąż ma odruch prosić mnie o kupienie wszystkiego, co zobaczy. Pytam wtedy: „Wzięłaś swoje pieniądze”? Tak kończą się wszelkie dyskusje. No… prawie. Wymyśliła naprawdę chytre odpowiedzi w stylu: „A kupisz kilogram pistacji dla całej rodziny?”.

Idziemy nr 28/2023