W 1991 r. miejsca te odwiedził Jan Paweł II, nauczając, czym jest prawdziwa wolność. Na czterdziestolecie jego pontyfikatu i stulecie polskiej niepodległości w okolicach tych stanęła wystawa przypominająca, że egzamin z wolności zdajemy codziennie.
Karol Wojtyła należał do pierwszego pokolenia wolnej Polski, ale miał jeszcze kontakt z powstańcami styczniowymi i legionistami, którzy o tę wolność walczyli. Podkreślał, że urodził się w roku, w którym bolszewicy szli na Warszawę, dlatego czuł dług wobec tych, którzy uratowali kraj przed najeźdźcą. Postawę patriotyczną obserwował u ojca – czynnego żołnierza. Wiedział, że nie ma wolności bez ofiar, ale też że niewola kosztuje jeszcze więcej.
Kiedy przyszła godzina próby, sam zaangażował się w walkę – nie czynną, ale o ocalenie kultury. To właśnie od zniszczenia polskiej kultury Niemcy zaczęli niszczenie Polski. Wojtyła narażał więc życie, recytując narodowych wieszczów. To on, prymas Wyszyński i kilku innych duchowych mocarzy sprawili, że w Polsce nie rozpanoszyło się pokolenie ’68, ale górę wzięło pokolenie ’66 – „milenialsów” chrztu Polski. Bez tego nie powstałaby „Solidarność”. To wreszcie on przestrzegał nas przed lekkomyślnym korzystaniem z wolności po 1989 r.
Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu papierowym
Idziemy nr 37 (675), 16 września 2018 r.
Artykuł w całości ukaże się na stronie po 28 września 2018 r.
