Wiara przydrożna

Jeżdżąc rowerem po prawej stronie Wisły, na południe od dworca Warszawa Wschodnia, mijam przy drogach i ulicach warszawskiej Pragi, Grochowa, Saskiej Kępy, Wawra, Wesołej, Rembertowa wiele ciekawych obiektów małej architektury sakralnej. Naliczyłam ich ponad dwieście. Wszystkie z odkrywczym zapałem prażanki sfotografowałam.

W większości praskie kapliczki i krzyże są zaopiekowane: wymieniane są kwiaty, wysprzątane stare liście, palą się znicze, ustawia się nawet ławeczki. Powracają plenerowe nabożeństwa majowe w niektórych parafiach, np. Międzylesiu czy Radości, co dodatkowo mobilizuje do zajęcia się miejscami wspólnej modlitwy. Co innego dzieje się wtedy, gdy opieka się skończyła, bo starsi odeszli z tego świata, a młodzież omija te miejsca obojętnie, czasem bezwiednie i nieświadomie.

W niepochlebnym rankingu takich zapomnianych miejsc pierwsze miejsce może zająć kapliczka przy wąskiej uliczce Gwarków na Kawęczynie, na peryferiach miasta.Ta piękna ongiś kapliczka z wypalanej, glazurowanej cegły wygląda nawet i dzisiaj imponująco. Jej trzy kondygnacje świadczą o randze, jaką miała, stojąc przy dawnym gościńcu biegnącym wzdłuż magistrali kolejowej z Warszawy w kierunku wschodniej granicy.

Dziś zarośnięte otoczenie pełne jest śmieci, a ledwo widoczne przejście nie zachęca do zatrzymania się przygodnych przechodniów. A szkoda, bo czas tu jakby się zatrzymał. Miejce skrywa swoją dawną historię, której echo słychać może jeszcze w stukocie przejeżdżających obok pociągów. Kapliczka stoi samotna, pozbawiona świątków. Bez opieki, przeżyła zapewne niejedną grabież. Błaga o litość i renowację. Może ktoś ma dawne jej zdjęcie? Może znajdzie się znawca, który doceni jej ponadczasowe piękno?

Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu papierowym
Idziemy nr 38 (676), 23 września 2018 r.
Artykuł w całości ukaże się na stronie po 5 października 2018 r.